آرشیو شهریور ماه 1399

تامپون ، پدها و فنجان های پریودی و قاعدگی چه هستند؟ 

پدها، و فنجان ها به شما اجازه می دهند در طول دوره پریودی خود به زندگی طبیعی تان ادامه دهید، بدون اینکه لباس هایتان را کثیف کنید.تامپون ها و فنجان ها داخل واژن می روند، و پدها روی لباس زیر استفاده می شوند. 

پدها (که برخی اوقات پدهای بهداشتی نامیده می شوند) بخش های محدودی هستند که به لباس زیر شما می چسبند.بعضی از آن ها بال دار یا بدون بال هستند ،که در کناره های لباس زیر تان جمع می شوند تا در برابر کثیفی و لکه ها شما را محافظت کنند. 

برخی پدها از مواد یک بار مصرف ساخته شده اند شما یک بار از آن ها استفاده می کنید و آن ها را دور می اندازید.بعضی پدهای دیگر از پارچه ساخته شده اند و می توانند شسته شوند و دوباره استفاده شوند. 

تامپون ها، توپی کوچک از پنبه هستند که در واژن قرار می گیرند و خون قاعدگی را جذب می کنند.بعضی از تامپون ها با یک اپلیکاتور هستند که به شما در اعمال آنها کمک می کند.

تامپون ها یک رشته متصل دارند، بنابراین می توانید به راحتی آن ها را بیرون بکشید.فنجان ها مانند توپ های کوچک یا کاسه هستند، و از لاستیک، سیلیکون، یا پلاستیک نرم ساخته شده اند.

شما فنجان را در واژن خود می گذارید و خون قاعدگی را جمع می کنند.اکثر فنجان ها قابل استفاده مجدد هستند شما فقط زمانی که نیاز دارید آن را بشویید و دوباره استفاده کنید.

فنجان های دیگر یک بار مصرف هستند بعد از یک بار استفاده باید آن را دور بیندازید.تامپون ها و فنجان ها گیر نمی کنند، در درون شما جذب بدن نمی شوند، یا به قسمت دیگری از بدن حرکت نمی کنند.

ماهیچه ها در واژن، آن ها را در جای خود نگه می دارند (بدون اینکه شما بدانید!)، و آن ها در داخل بدن شما می مانند تا زمانی که بیرون بیاوریدشان.اکثر بانوان وقتی در نقطه مناسب هستند، نمی توانند تامپون ها یا فنجان ها را احساس کنند.

شما می توانید تامپون ها و فنجان ها را در استخر و در طول تمام انواع ورزش ها و فعالیت ها استفاده کنید.

کاپ قاعدگی چیست؟

کاپ قاعدگی یک فنجان کوچک و بسیار انعطاف پذیر است که از سیلیکون یا لاتکس ساخته شده است. این ابزار برخلاف تامپون یا پد به جای جذب خون، آن را جمع آوری می کند. فنجان قاعدگی یک بار مصرف نیست و می توان تا سالیان سال از آن استفاده کرد.

نخستین فنجان قاعدگی برای استفاده در سال 1987 ساخته شد، ولی در حال حاضر در آمریکا استفاده از آن رو به گسترش است. از آن زمان، چندین نوع کاپ قاعدگی از مواد مختلف مثل لاستیک تا سیلیکون ساخته شده است. به طور کلی تبلیغات برای کاپ قاعدگی  بسیار کم است و اکثر بانوانی که از آنها استفاده می کنند، بیشتر از طریق اینترنت یا به توصیه دیگران با آن آشنا شده اند.

این وسیله از نظر اقتصادی به صرفه است چون قابل شستشو است. از یک فنجان قاعدگی تا ده سال می توان استفاده کرد و این به معنای هزینه کمتر برای نوار بهداشتی و تامپون است.

مزایای استفاده از کاپ قاعدگی

کاپ های قاعدگی نسبت به تامپون و نوار بهداشتی کارایی بهتری در جذب خون قاعدگی دارد و سازگارتر با محیط زیست هستند. این فنجان ها بسته به میزان خونریزی شما می توانند حتی تا دوازده ساعت هم در واژن بمانند. در حالی که در صورت استفاده از تامپون هر 4 تا 8 ساعت باید آنرا تعویض کرد. همچنین چون کاپ قاعدگی می تواند در مدت طولانی در واژن باقی بماند، به همین دلیل برای استفاده در شب مناسب است و هنگامی که از آن استفاده می کنید نیاز به پد یا نوار بهداشتی برای اطمینان از نشت خونریزی ندارید. استفاده از کاپ قاعدگی بوی کمتری دارد. بعلاوه این وسیله امن تر از تامپون است. متخصصان معتقدند استفاده از تامپون خطر ابتلا به سندرم شوک سمی، یک عفونت باکتریایی را افزایش می دهد.

معایب استفاده از کاپ قاعدگی

استفاده از کاپ قاعدگی ممکن است برای شما انقدر راحت باشد که دیگر هرگز سراغ استفاده از نوار بهداشتی و تامپون نروید. اما گاهی اوقات نیز برخی از بانوان با این محصول احساس راحتی نمی کنند. برخی ممکن است آن را کثیف بدانند یا با خون قاعدگی راحت نباشند. وارد کردن یا خارج کردن آن برای برخی از افراد ممکن است سخت باشد. به دلیل افتادگی رحم یا کج بودن آن ممکن است پیدا کردن اندازه مناسب دشوار باشد. همچنین برخی از بانوان که به پلاستیک حساسیت دارند ممکن است دچار واکنش حساسیتی شوند. بیشتر فنجان های قاعدگی از مواد بدون لاتکس ساخته شده است، این یک گزینه عالی برای افراد مبتلا به آلرژی لاتکس است. اما برای بعضی از افراد، احتمال دارد مواد سیلیکون یا لاستیک باعث ایجاد واکنش آلرژیک شود.

کاپ قاعدگی همچنین ممکن است واژن شما را تحریک کند اگر درست پاک نشده و به درستی از آن مراقبت نکنید. اگر فنجان را بدون اینکه لبه های آن را چرب کنید هم وارد واژن کنید، ممکن است باعث ناراحتی شما شود.

احتمال افزایش عفونت هم وجود دارد خصوصا در افرادی که از آی یو دی به عنوان روش جلوگیری از بارداری استفاده می کنند. برای اطمینان بیشتر فنجان قاعدگی را خیلی خوب بشویید، سپس اجازه دهید تا خشک شود. فنجان قاعدگی یکبار مصرف را مجددا مصرف نکنید.

اگر از IUD استفاده می کنید، بعضی از تولید کنندگان توصیه می کنند از فنجان قاعدگی استفاده نکنید زیرا ممکن است هنگام خارج کردن آن نخ آی یو دی را هم بکشید و آن را هم خارج کنید. با این حال، قبل از استفاده هر دو با هم، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.

بیشتر کاپ ها یا فنجان های قاعدگی که از جنس سیلیکون و لاستیک هستند، قبل از رابطه جنسی باید برداشته شوند. اما آنهایی که نرم و یکبار مصرف هستند، طوری طراحی شده اند که مانند یک گنبد شکل می گیرند و همسر شما نمی تواند آنها را احساس کند و خونریزی هم وجود نخواهد داشت.

نحوه وارد کردن و استفاده از کاپ قاعدگی 

کاپ قاعدگی دارای دو قسمت اصلی است: جام کاپ و ساقه نازک در انتهای آن که استفاده و خارج کردن آن را آسانتر می کند. قبل از اولین استفاده، باید دستورالعمل روی بسته‌بندی را به دقت بخوانید و مطابق با آن، وسیله را شستشو داده یا استرلیزه کنید. بهترین کار این است که پیش از داخل کردن یا بیرون کشیدن کاپ قاعدگی، دست‌ها را با آب و صابون بشویید.

برای استفاده از کاپ، سر کاپ را تا کرده و آن را به سمت داخل واژن فشار دهید. میتوانید در حالت چمباتمه نشسته یا بایستید. به این صورت که یک پای خود را بلند کرده و کاپ را داخل مجرای واژن قرار دهید. در ابتدا ممکن است تا زدن صحیح کاپ کار مشکلی به نظر برسد، اما چندین روش مختلف برای انجام این کار هست. 

هنگامی که لبه کاپ وارد واژن شد، فشار دادن کاپ به داخل واژن را ادامه دهید تا کل کاپ و پایه آن درون واژن قرار گیرد.
کاپ باید به صورت ارتجاعی باز شود تا از هر گونه نشت خون قاعدگی جلوگیری کند. برای اطمینان از این موضوع، باید پایه کاپ (نه گردن آن) را نگه دارید و آن را یک دور کامل یا 360 درجه بچرخانید.
مطلب جالب اینکه زمانی که کاپ به شکل صحیح درون واژن شما قرار بگیرد، وجود آن را حس نمی‌کنید و فراموش می کنید که این وسیله در داخل واژن شما قرار دارد.

چگونه کاپ قاعدگی را خارج کنیم؟

هنگام خارج کردن کاپ قاعدگی، فشار کمی درست مانند زمان دفع مدفوع نیاز است. برخی از افراد از عضلات واژن برای بیرون راندن کاپ قاعدگی استفاده می کنند. تقویت عضلات کگل نقش مهمی در بهبود سلامت واژن شما در سنین مختلف دارد.

انگشت اشاره و شست را به درون واژن فرو برده و پایه کاپ را بگیرید و آن را به آرامی بیرون بکشید. با گرفتن پایه کاپ، حالت مکش آن را متوقف ساخته و کاپ را از واژن خارج سازید. برای جلوگیری از بیرون ریختن خون، باید کاپ را عمودی نگه دارید. برخی از زنان ممکن است در پیدا کردن محل درست کاپ یا پایه آن دچار مشکل می‌شوند. جای نگرانی نیست – کاپ قاعدگی در واژن شما گم نمی‎شود! چند دقیقه صبر کرده و سپس مجددا سعی کنید.

کاپ قاعدگی برای باکره ها

کاپ قاعدگی برای دختران باکره چگونه استفاده می شود برای این مورد باید با یک متخصص زنان مشورت کنید که ببینید آیا می توان از کاپ قاعدگی برای باکره ها استفاده کرد یانه!

تامپون چیست؟

تامپون یکی از وسایل بهداشتی است که بانوان در زمان خونریزی قاعدگی برای جلوگیری از ریختن خون به خارج از بدن و جمع آوری آن جهت جلوگیری از آلوده شدن یا کثیف شدن لباس ها از آن استفاده می کنند. تامپون با روش جذب خون به درون بافت اسفنجی و حفظ آن به مدت چندین ساعت عمل می کند.

همچنین به دلیل اینکه این نوع از محصولات بهداشتی به درون واژن فرو می رود، خانم های باکره نباید از آن استفاده کنند؛ چرا که ممکن است به پرده بکارت آن ها آسیب وارد کند.

انواع تامپون

جنس آن معمولاً از پنبه است و با استفاده از یک فروکننده (Applicator) در داخل مهبل قرار داده می‌شود. در انتهای آن نخی وجود دارد که برای بیرون کشیدن آن استفاده می‌شود.

تامپون انگشتی گونه‌ای تامپـون است که بدون فروکننده فروخته می‌شود و با دست در محل خود قرار می‌گیرد.

تامپونها درجات جذب متفاوتی دارند :

ضعیف : ۶ گرم یا کمتر

معمولی : ۶ تا ۹ گرم

خوب : ۹ تا ۱۲ گرم

خیلی خوب : ۱۲ تا ۱۵ گرم

عالی : ۱۵ تا ۱۸ گرم

مزیت استفاده از تامپون

این روش نسبت به سایر روش های جذب خون قاعدگی، مزایای زیادی دارد. استفاده از آن، نسبت به پد بهداشتی و فنجان قاعدگی، تمیز تر و بهداشتی تر است. هنگام دفع ادرار می توانید تامپون را نگه دارید اما در سایر روش ها آن ها را باید کنار بگذارید.

تامپون بهتر است یا نوار بهداشتی؟

در موقعیت های عمومی استفاده از نوار بهداشتی بهتر و آسان تر از استفاده از تامپون است. بهتر است تنها در موارد خاص مثل ورزش کردن یا مهمانی رفتن از تامپون استفاده کنید. مثلا در صورتی که لباس مجلسی شما تنگ و چسبان است بهتر است از تامپون به جای نوار بهداشتی استفاده کنید.

نحوه گذاشتن تامپون:

ممکنه اولین بار که قصد استفاده از تامپون را دارید اضطراب داشته باشید.این اضطراب طبیعی هست، برای اولین بار و مخصوصا برای وقتی که قصد یادگیری دارید بهتره از کوچکترین نوع آن استفاده شود.وقتی مقدار خون شما در حد متوسط تا زیاد باشد بهتر می توان تامپون را وارد کرد چون نوعی حالت نرم کنندگی ایجاد می کند.هر چقدر شما آرامش بیشتری داشته باشید برای اینکار بهتر است. وقتی اضطراب داشته باشید عضلات واژن نا خود آگاه جمع می شوند و کار شما را سخت می کنند.

1- دست هایتان را آب و صابون بشوئید و خشک کنید.لایه پلاستیک تامپون را بردارید. ممکنه به دلیل اضطراب شما از دستتان روی زمین بیفتد هرگز از آن استفاده نکنید. تامپون دیگری را باز کنید.

2- بشینید یا در حالت راحتی قرار بگیرید. تامپون به حالتی درست شده که اوله نازک درون لوله بزرگ تر قرار گرفته است. شما باید وسط قسمت نازک را با انگشت بگیرید.مطمئن باشید که نخ تامپون وجود داشته باشد.

3- با انگشت های دست دیگر لب های واژن را باز کنید وتامپون را در سوراخ بکارت بگذارید بگذارید

4-به آرامی تامپون را فشار دهید تا از سوراخ بکارت وارد واژن شود.وقتی انگشتی که وارد می کند به بدن و یا آن اپلایکاتور رسید و یا وقتی لوله بزرگتر وارد شد داخل کردن را متوقف کنید.

5- وقتی آن اپلایکاتور یا لوله بزرگتر وارد واژن شد از انگشت سبابه خودتون برای فشار دادن لوله داخلی به لوله خارجی استفاده کنید.

6- وقتی لوله داخلی واردشد از شست و انگشت وسطی خودتان برای خارج کردن اپلیکاتور استفاده کنید. مطمئن باشید که نخ تامپون خارج از واژن وجود داشته باشد. این نخ برای این است وقتی که قصد خارج کردن آن را دارید با کشیدن نخ تمام تامپون خارج می شود

اگر تامپون به درستی وارد شود شما اصلا آن را حس هم نخواهید کرد.اگر احساس ناراحتی می کنید احتمالا تامپون را درست نگذاشته اید یا اینکه تامپون کاملا داخل نشده است.اگر اینطور است آن را خارج کنید و از توع تازه ای از آن استفاده کنید.مطمئنا در دفعات بعدی تجربه بیشتری بدست می آورید.وبجای اینکه نا امید بشید و یا بقول معروف دست و پای خودتان را گم کنید خونسردی خودتان را حفظ کنید و مجددا تکرار کنید.

خارج کردن تامپون

1- ریلکس و آرام باشید، اگر استرس داشته باشید احتمال انقباض عضلاتتان بیشتر و خارج کردن تامپون مشکل تر خواهد شد.

۳- در وضعیت مناسبی بایستید، روی توالت نشسته و یا سرپا بایستید در حالی که یک پای خود را روی سرپوش توالت گذاشته اید، اگر ممکن است در وضعیتی بایستید که زمان قرار دادن تامپون از آن استفاده کردید. نشستن روی توالت و کشیدن نخ تامپون راه مطمئنی است که خون های بیرون آمده از تامپون، به جای آنکه روی لباس و کف دستشویی بریزید و داخل توالت تخلیه شوند.

۴- دست خود را بین پاها برده و نخ تامپون را بکشید، مطمئن باشید تامپون را با همان زاویه ای که داخل واژن گذاشتید بیرون بکشید

۵- خیلی محکم نکشید، اگر برای خارج کردن تامپون به مشکل برخورد کرده اید، اصرار برای بیرون کشیدن محکم آن باعث پاره شدن نخ تامپون خواهد شد. همچنین اگر علت چسبیدن تامپون به واژن خشکی بیش از حد آن باشد کشیدن زیاد و محکم آن سبب درد می شود.

۶- اگر به آسانی بیرون نیامد عصبی و مضطرب نشوید، اگر دیدید خارج کردن تامپون خیلی سخت است نترسید و مضطرب نشوید، تامپون در شکمتان گم نمی شود!!! اگر در حالی که نخ را می بینید نمی توانید آن را خارج کنید چند کار می توانید انجام دهید.

به آرامی نخ را مانند زمانی که اجابت مزاج می کنید به طرف پایین بکشید. تکان دادن نخ در زمان بیرون کشیدن تامپون کمک می کند که راحت تر مجرای واژن را ترک کند. زمانی که تامپون به اندازه کافی نزدیک سوراخ واژن رسید که بتوانید آن را با انگشتتان بگیرید، به آرامی تامپون را با انگشتانتان از طرفی به طرف دیگر تکان دهید در حالی که آن را همزمان به طرف پایین می کشید.

اگر واقعا برای درآوردن واژن مشکل داشتید می توانید از دوش مهبل (که شستشوی زنان نیز نامیده می شود) استفاده کنید. دوش مهبلی باعث اسپری کردن آب به داخل واژن ومرطوب و نرم شدن تامپون شده و بیرون کشیدن آن را آسان تر می کند. اگر می خواهید از این روش استفاده کنید به دقت دستورالعمل روی پاکت دوش مهبل را که از داروخانه خریده اید مطالعه کنید. اگر از دوش مهبل ساخته شده در خانه استفاده می کنید مطمئن باشید که آب استریل و ضدعفونی شده باشد.

اگر نتوانستید تامپون را پیدا کنید انگشتتان را داخل واژن کرده و آن را به صورت چرخشی در اطراف دیوارده حرکت دهید. اگر نخ تامپون را پیدا کردید می توانید انگشت دیگر را وارد واژن کرده و نخ را بین انگشتان خود بگیرید و به راحتی تامپون را خارج کنید.

اگر نتوانستید تامپون را پیدا کنید و یا به نظر می رسد نمی توانید آن را از واژن خارج کنید، در اینکه نزد پزشک بروید خجالت نکشید.

۷- به طرز آبرومندانه ای تامپون مصرف شده را جمع و جور کرده و دور بیاندازید، وقتی تامپون را خارج کردید آن را در تکه ای دستمال توالت پیچیده و داخل سطل آشغال بیاندازید. آن را در سیفون نیاندازید. تامپون ها این قابلیت را ندارند، آن ها می توانند سبب مسدود شدن توالت شده، بنابراین آن ها را در سطل آشغال بیاندازید.

آیا استفاده از تامپون باعث پارگی پرده بکارت می‌شود؟

در سایت‌ها و مطالب خارجی گفته شده است که استفاده از تامپـون باعث پارگی پرده بکارت نمی‌شود. برخی از پرده‌های بکارت سوراخ بزرگی دارند که به راحتی باعث عبور تامپون می‌شوند اما سوراخ برخی نیز کوچک است. به هر حال احتیاط می‌گوید که چنانچه در جامعه‌ای مثل ایران زندگی می‌کنید که پرده بکارت اهمیت اخلاقی و حقوقی دارد، بهتر است قبل از ازدواج از تامپون استفاده نکنید. اما چنانچه اصرار به استفاده از تامپـون را دارید به یک پزشک متخصص زنان و زایمان مراجعه کنید تا با بررسی سوراخ پرده بکارت به شما بگوید که آیا می‌توانید از تامپون استفاده کنید یا خیر.

تعریف آزمایش پاپ اسمیر Pap Smear

آزمایش پاپ اسمیر Pap Smear یک آزمایش غربالگری برای تشخیص سرطان دهانه رحم است

• با نمونه برداری و آزمایش سلول‌شناسی دهانه رحم دستگاه تولید مثلی زنان انجام می‌گیرد.
• توصیه می‌شود این آزمایش سالانه انجام شود.

زمان انجام آزمایش پاپ اسمیر Pap Smear

در ایران توضیه می‌شود خانم‎های بالای 25 سال، به صورت منظم همراه با نظر پزشک، تست پاپ اسمیر دهند

در آمریکا دختران از 21 سالگی این غربالگری را انجام می‌دهد.

چرا تست پاپ اسمیر انجام می شود؟

• پاپ اسمیر معمولا برای تشخیص سرطان دهانه رحم انجام می شود.
• پاپ اسمیر معمولا هم زمان با تست های لگنی انجام می شود.
• در بانوان بالای 30 سال، پاپ اسمیر ممکن است به صورت ترکیبی با آزمایش ویروس پاپیلوم، که نوعی ویروس است که از طریق رابطه جنسی منتقل می شود و می تواند منجر به سرطان دهانه شود، انجام می شود.
• در برخی شرایط به جای پاپ اسمیر، آزمایش ویروس پاپیلوم (hpv) انجام می شود. (زگیل تناسلی)

دو روش برای پاپ اسمیر

مرحله اولیه

• در آزمایش پاپ اسمیر پزشک توسط برس سرویکس نمونه‌ها را برمی‌دارد یا توسط اسپکولوم دهانه دستگاه تناسلی را باز کرده و نمونه‌ها را از رحم و دهانه رحم برمی‌دارد.
• نمونه‌ها برای تشخیص سلول‌های ناهنجار به آزمایشگاه منتقل شده و زیر میکروسکوپ مشاهده می‌شوند. جهت انتقال این لام‌ها از فولدرهای لام می‌توان استفاده کرد.
• این روش جز تشخیص سلول‌های سرطانی مرتبط با HPV، نشان‌دهنده عفونت‌های رحمی نیز هست.

اسپکولوم نگه دارنده دیواره رحم برای انجام تست پاپ اسمیر

روش اول (روش سنتی)

• روش سنتی و قدیمی‌تر انجام تست پاپ اسمیر، انتقال سلول‌های برداشته شده از مجاری واژن و دهانه رحم توسط وسایل نمونه‌برداری به یک اسلاید شیشه‌ای است.
• ایراد این روش آن است که حدود ۸۰ درصد سلول‌ها بر روی وسایل نمونه‌برداری باقی‌مانده و دور ریخته می‌شوند.
• مزیت این روش کم‌هزینه‌تر بودن آن است.
• تا اواسط دهه ۹۰ تنها این روش استفاده می‌شد.

روش دوم (روش تین پرپ)

• در این روش تمام سلول‌های برداشت شده به یک محلول نگهدارنده و سپس بر روی یک اسلاید شیشه‌ای منتقل می‌شود.
• هنگام انتقال سلول‌ها از محلول به اسلاید شیشه‌ای در روش تین پرپ، مواد غیر تشخیصی مانند سلول‌های خون، سلول‌های التهابی و موکوس حذف می‌شوند.
• آزمایشگر تنها سلول‌های دهانه رحم را منتقل می‌کند.
• همچنین سلول‌های دهانه رحم به صورت تک لایه به اسلاید منتقل می‌شوند؛ بنابراین هم‌پوشانی سلول‌های پوششی که در روش قدیمی وجود دارد و نیز احتمال پوشیده شدن یک سلول غیرطبیعی از بین می‌رود و قدرت تشخیصی تست پاپ اسمیر افزایش می‌یابد.
• همچنین هنگام انتقال سلول‌های دهانه رحم به محلول، می‌توان همزمان سلول‌های سرطانی و احتمال وجود HPV و عفونت‌های کلامیدیایی و سوزاک را بررسی کرد.
• نزدیک به ۹۰ درصد تست‌های پاپ اسمیر در آمریکا به روش تین پرپ است. این روش پرهزینه‌تر از روش سنتی است.

جواب آزمایش پاپ اسمیر

دو نتیجه برای آزمایش پاپ‌ اسمیر وجود دارد: عادی و غیرعادی.

پاپ اسمیر عادی (نرمال)

اگر نتیجه نرمال یا عادی باشد، یعنی رشد غیرعادی سلولی وجود ندارد. نتیجه عادی گاهی با عنوان «منفی» نیز شناخته می‌شود. اگر نتیجه آزمایش‌تان عادی باشد برای سال بعد نیازی به پاپ اسمیر مجدد نخواهید داشت.

پاپ اسمیر غیرعادی (غیرنرمال)

اگر نتیجه پاپ اسمیر غیرعادی باشد، لزوما به‌معنای ابتلا به سرطان نیست. بلکه به این معناست که رشد غیرعادی سلول‌ها در دهانه‌ی رحم وجود دارد و شاید این رشد، حاکی از پیش‌سرطان باشد و بدن در آستانه ابتلا به سرطان قرار داشته باشد.

قند خون (Blood Glucose Level)، اندازه گلوکز موجود در خون انسان یا حیوان است. بدن انسان قادر است تا از طریق عمل هموستاز میزان قند خون را کنترل کند.

آموزش اندازه گیری قند خون

تست قند خون خانگی روش ایمن و مقرون به صرفه ای برای بررسی قند دیابتی ها قبل از ایجاد مشکلات بیشتر است. مفید است, چون دیابت همیشه باعث بروز علائم بخصوص در مراحل اولیه نمی شود. برای افرادی که قبلاً مبتلا به دیابت هستند, آزمایش قند خون ساده برای آن ها ضروری است ؛ تست قند خون خانگی می تواند با جلوگیری از پیچیدگی های قند خون بالا, نجات دهنده باشد. عوارض دیابت می تواند شامل بیماری های قلبی – عروقی, مشکلات کلیوی و آسیب های عصبی باشد.

مقادیر قند خون برای افراد مبتلا به قند خون

قند خون ناشتا: ۷۰ تا ۱۳۰ میلی‌گرم در دسی لیتر (۳/۹ تا ۷/۲ میلی‌مول بر لیتر)

– قند خون پس از وعده غذایی: کمتر از ۱۸۰ میلی‌گرم در دسی لیتر (۱۰ میلی‌مول بر لیتر)

– قند خون ۲ ساعت پس از صرف غذا: کمتر از ۱۴۰ میلی‌گرم در دسی لیتر (۷/۸ میلی‌مول بر لیتر)

قند خون ۲ ساعت بعد از صرف غذا در فرد عادی باید کمتر از ۱۲۰ میلی‌گرم در دسی لیتر (۶/۶ میلی‌مول بر لیتر) باشد، ولی هدف مطلوب در بیماران دیابتی این است که این قند خون به کمتر از ۱۴۰ میلی‌گرم در دسی لیتر برسد. (۷/۸ میلی‌مول بر لیتر)

چگونه میتوان قند خون را تست کرد

نظارت بر قند خون خانگی نشان می دهد که بدن چگونه گلوکز را پردازش می کند ؛ یک کیت قند خون خانگی نوارهای تست گلوکز است که این نوارها به دستگاه امکان تشخیص سطح گلوکز خون را می دهند. افراد نمونه خون خود را با یک لنست, یا سوزن کوچک به دست می آورند برای دقیق ترین آزمایش, افراد باید ثبت غذا را نگه دارند و به دنبال روند خواندن قند خون خود باشند.

یک مطالعه قند خون بالا نشان می دهد که افراد از مصرف غذاهایی با میزان کربوهیدرات بالا، بدن آن ها بعد از غذا خوردن قند خون را با موفقیت کاهش نمی دهد ؛ قبل از تست, افراد باید دفترچه راهنمای کنترل قند خون و نوارهای تست را بخوانند.

روش اندازه گیری قند خون در خانه

بسیاری از دستگاه های خانگی قند خون به روش های مختلفی کار می کنند در اغلب موارد, افراد باید قبل از خواندن فقط نوارهای آزمایشی را وارد مانیتور کنند و بعد از مشورت با یک پزشک درباره برنامه تست درست،تکرار مهم است, فرد می تواند این مراحل را دنبال کند:

-قبل از انجام تست, دست ها را بشویید و خشک کنید.

-برخی روش ها توصیه می کنند منطقه تست با یک تکه پنبه از الکل پاک سازی شود.

بقیه فقط شستن با آب گرم و صابون توصیه می کنند. با هر کدام, دقت کنید که منطقه قبل از گرفتن یک نمونه خشک باشد.

-برخی از تست کننده های قند خون به آزمایش روی بازو یا ناحیه حساس بدن امکان می دهند. تغییرات سریع قند خون ممکن است در نواحی حساس کم تر نباشد. معمولاً هنگام تغییرات سریع قند خون, انگشت بهترین قسمت بدن است.

-هنگام آزمایش , از کنار انگشت استفاده کنید و انگشتان مختلف را در هر مورد آزمایش کنید.

اغلب کاربران به کاربر اجازه می دهند تا عمق نفوذ آن ها به پوست را تعیین کند.

افراد با پوست ضخیم و یا خشک تر باید نفوذ بیشتری داشته باشند.

-قبل از خم کردن انگشت, موقعیت را در برابر سطح جامد قرار دهید. سوزن را کحمک و اما نه به زور در انگشت اعمال کنید.

-انگشت را به آرامی فشار دهید و آن را در سطح قفسه سینه نگه دارید و اجازه دهید قطره خون روی نوار تست جاری شود.

-یادداشت و ثبت میزان قند خون را پس از هر آزمایش نگهدارید.

-برخی افراد مبتلا به دیابت از آزمایش خون دیگری برای اندازه گیری هموگلوبین گلایکه استفاده می کنند.

چه زمان هایی باید تست قند خون انجام شود

مطالعه در صبح ناشتا:

این امر اطلاعاتی را در مورد سطوح گلوکز خون قبل از خوردن یا نوشیدن هر چیزی فراهم می کند. خواندن قند خون قبل از خوردن, تعداد خط پایه را فراهم می کند که این عدد در طول روز سرنخ هایی درباره فرآیندهای گلوکز ارائه می دهد.

تست قند خون قبل از غذا:

گلوکز خون قبل از غذا کم می شود, بنابراین قند خون بالا در این زمان مشکلات مدیریت قند خون را نشان می دهد.

تست قند خون بعد از غذا:

آزمایش پس از غذا ایده خوبی در مورد اینکه بدن چگونه به غذا واکنش می دهد و اگر شکر به طور موثر به سلول ها برسد, ایده خوبی می دهد. قند خون بعد از غذا می تواند به تشخیص دیابت بارداری که در دوران بارداری اتفاق می افتد کمک کند. اغلب پزشکان در حدود 12 ساعت بعد از غذا آزمایش می کنند ؛ پزشک برنامه پایش گلوکز برای فرد را شخصی خواهد کرد.

تست قند خون برای افراد مبتلا به دیابت نوع (یک)

پزشک ممکن است در صورتی که دیابت نوع 1 داشته باشید، چهار تا 10 بار در روز تست را توصیه کند. شما ممکن است قبل و بعد از غذا و میان وعده، قبل و بعد از ورزش، قبل خواب، و گاهی اوقات در طول شب تست کنید. همچنین ممکن است نیاز باشد که میزان قند خون خود را بیشتر چک کنید، اگر بیمار هستید، روتین روزانه خود را تغییر دهید و یا یک داروی جدید را شروع کنید.

تست قند خون برای افراد مبتلا به دیابت نوع (دو)

اگر شما انسولین را برای مدیریت دیابت نوع 2 مصرف کنید، ممکن است پزشک چند بار در روز، بسته به نوع و مقدار که از آن استفاده می کنید، تست قند خون را توصیه کند.

اگر چند تزریق روزانه دارید تست ها معمولاً قبل از غذا توصیه می شود و در هنگام خواب. شما ممکن است تنها دو بار در روز قبل از صبحانه و شام، اگر تنها از انسولین بلند مدت استفاده کنید، تست دهید.

اگر دیابت نوع 2 را با داروهای غیر انسولینی و یا رژیم غذایی خود مدیریت کنید و به تنهایی ورزش کنید، ممکن است نیازی نباشد که روزانه قند خون خود را تست کنید.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه شود

افرادی که از دستگاه خون خانگی استفاده می کنند، به ویژه در بیش از یک مورد نیاز به دیدن پزشک خود دارند. افرادی با دیابت که به درستی قند خون را مدیریت نمی کنند و یا تجربه ناگهانی قند خون را تجربه می کنند، نیز باید با پزشک مشورت کنند.

پزشک می تواند تغییراتی در سبک زندگی، دارو یا هر دوی آن ها را توصیه کند. یک فرد می تواند با مدیریت مصرف کربوهیدرات و ورزش کردن به طور مرتب، دیابت را کنترل کند.

افرادی که مبتلا به پیش دیابت یا دیابت لب مرز هستند، در معرض خطر ابتلا به دیابت قرار دارند و همچنین اگر به سرعت عمل نکنند تا قند خون خود را مدیریت کنند.

آن ها باید با پزشکان خود صحبت کرده و به طور منظم گلوکز خون را تحت نظر داشته باشند.

انواع دستگاه قند خون

دستگاه قند خون خانگی نواری: در هر خانه ای که فردی مبتلا به دیابت است می بایست دستگاه قند خون خانگی برای کنترل میزان گلوکز موجود در خون وجود داشته باشد.

دستگاه قند خون مچی: دستگاه قند خون مچی با بسته شدن به مچ دست مانند ساعت و بدون سوزش و بدون خونگیری میزان قند خون را اندازه می گیرد و در صورت کاهش یا افزایش قند خون هشدار می دهد تا فرد را متوجه کند.

دستگاه قند خون بدون نوار: برای کودکانی که به بیماری دیابت مبتلا هستند و تحمل درد ناشی از خونگیری را ندارند، دستگاه تست قند بدون نوار بهترین روش برای حفظ سلامتی کودکانمان است. گلوکومتر بدون نوار از طریق سنسور، قند خون شما را حتی تا هشت ساعت قبل نیز نشان می دهد. از مزایای دیگر دستگاه های تست قند بدون نوار این است که ضد آب اند و حتی در استخر و حمام هم کاربری دارند.

نکاتی که باید هنگام خرید دستگاه قند خون به آن توجه کنید

دقت اندازه‏ گیری:

یکی از مهم‏ترین ویژگی‏ها در خرید دستگاه تست قندخون که باید به آن توجه کرد، دقت اندازه‎گیری آن در نتایج اعلامی است. نتیجه اندازه ‏گیری بسیار حیاتی و تعیین کننده است و بایستی صحیح و دقیق باشد و کمترین میزان خطا را به همراه داشته باشد. چرا که پزشک شما با مشاهده این نتایج در روند درمانی شما قرار می‏گیرد.

سیستم کنترل حجم خون :

دستگاههایی که مجهز به سیستم کنترل حجم خون (BVC) می باشند از بهترین دستگاههای موجود در بازار می باشند . در این دستگاهها اگر خون ناکافی به دستگاه بدهید دستگاه عدد کمتر و اشتباه به شما نشان نمی دهد بلکه به شما error  نشان می دهد . ولی دستگاههایی که این سیستم را ندارند در صورت دادن خون ناکافی به دستگاه ، به شما عدد پایین نشان می دهد. 

نوار آزمایش:

در هر جعبه دستگاه‌های گلوکومتر که از بازار خریداری می‌کنید چندین نوار اندازه‌گیری قند خون وجود دارد که شما قطره خونتان را به روی آن می‌چکانید و درون دستگاه می‌گذارید. سطح این نوارها به مواد شیمیایی آغشته شده است که با قند خون شما واکنش نشان می‌دهند. در برخی دستگاه‌ها لازم است قبل از این‌که نوار اندازه‌گیری قند خون را درون دستگاه بگذارید یک کد را وارد کنید. این کد روی بسته حاوی نوارها درج شده است. پس از وارد کردن کد، دستگاه تنظیم شده و میزان قند خون را نشان می‌دهد. کد دستگاه برای کالیبراسیون به کار می‌رود و نشان‌دهنده دقت بیشتر دستگاه است. آنچه که در این رابطه اهمیت دارد آن است که اولا از نوارهای دارای تاییدیه وزارت بهداشت (هولوگرام) استفاده کنید و ثانیا به نگام تهیه نوارهای تست قند خون از اعتبار تاریخ مصرف آنها اطمینان پیدا نمایید. البته برخی دستگاه‌ها قابلیت تشخیص نوارهای تاریخ مصرف گذشته را دارند ولی به هرحال توجه به تاریخ مصرف نوارها ضروری است.

اندازه ‏ی دستگاه:

دستگاه‏های تست قندخون به شکلی طراحی شده ‏اند که حمل آن به راحتی انجام می‏گیرد و فضای زیادی را اشغال نمی‏کنند. با این حال دستگاه‏ هایی هم هستند که نسبت به دستگاه‏های دیگر جمع و جورتر می‏باشند.

نکاتی که قبل گرفتن قند خون باید به آنها توجه کرد

– حتما باید تاریخ مصرف نوار را نگاه کنیم 

– نباید انگشت را برای جمع شدن خون فشار داد، زیرا این کار قند خون را تغییر می دهد. به جای آن باید انگشتان را یکی دو دقیقه آویزان نگه داشت تا خون به آرامی در آنها جمع شود. 

– برای اندازه گیری قند خون اول باید دست ها را شست و خشک کرد، زیرا چربی پوست دست می تواند روی میزان قند خون اثر بگذارد. ولی لازم نیست پوست را با الکل ضدعفونی کنید 

– از وسط انگشت خون نگیرید، بلکه سوزن را باید به کناره ها وارد کرد.

– بیمار باید در ساعات و حالات مختلف قند خون را کنترل کند. 

به عنوان مثال صبح ناشتا، قبل از ناهار، قبل از شام و دو ساعت بعد از هر یک از وعده های غذایی و نیز قبل از خوابیدن و در ساعت سه بامداد می تواند قند را کنترل کند و به صورت چرخشی زمان چک قند در روزهای مختلف را تغییر دهد. 

– با خوردن غذاهای نشاسته ای، قند خون بالاتر می رود، در حالی که غذاهای پروتئینی کمتر قند را بالا می برند.خوردن غذاهای فیبردار نیز به دلیل کند کردن جریان حرکت غذا در روده ها، باعث کم شدن قند خون می شوند. 

– هر گونه فعالیت ورزشی قند خون را پایین می آورد. همین طور استرس، هیجان، ناراحتی و ترس باعث افزایش قند خون می شود. 

آموزش اندازه گیری قند خون

شما ممکن است از گلوکومترهایی ساخت شرکت های متفاوت استفاده کنید، اما اساس استفاده از تمامی آنها تقریباً مشابه می باشد در موقع استفاده به نکات زیر دقت کنید:

قبل از استفاده از گلوکومتر جدیدتان، دستورالعملهای استفاده از آن را که در بروشورهای کارخانه درج شده، بخوانید

یا از راهنمای نمایندگی فروش بخواهید آن را برایتان توضیح دهد.

باتری دستگاه را بررسی کنید. در زمان شروع برای اولین بار بر روی باتری ممکن است چسب باشد که آن را جدا

کنید.

دو دکمه بر روی دستگاه قرار دارد که توسط آن می توانید روز، ماه و ساعت را تنظیم کنید.

به کدی که روی جعبه نوار اندازه گیری نوشته شده دقت کنید و دستگاه را با آن کد تنظیم کنید.

شما می توانید در هنگام خرید از فروشنده بخواهید تا موارد بالا را برای شما انجام دهد.

دستگاه را روشن و امتحان کنید

قلم لانست را یک بار تا آخر بکشید تا بتواند درون انگشت شلیک شود.

نوار اندازه گیری را درون دستگاه قرار دهید

قلم لانست را کنار انگشت خود بزنید، زیرا درد آن کمتر از نوک انگشتان است.

توجه داشته باشید که هر بار از یکی از انگشتان خود برای این منظور استفاده کنید.

قطره خون را روی نوار قرار دهید که درون خود دستگاه مکیده می شود.

پس از چند ثانیه قندخون شما بر روی دستگاه مشخص می شود.

اگر دستگاه علامت High یا Low را نشان داد به این معنی است که میزان قند خون شما خیلی بالاتر و یا پائین تر از مقدار تعریف شده برای دستگاه است که با توجه به دفترچه راهنمای دستگاه می توانید این میزان تعریف شده را مشخص کنید.

سپس نوار تست را دور بیندازید و سوزن درون قلم لانست را تعویض نمائید.

مقدار قند را در جدول اندازه گیری قندخون با ذکر ساعت و تاریخ یادداشت نمائید.

آسم چیست:

آسم یک بیماری التهابی مزمن مجاری تنفسی است که بسیار هم رایج است و گاهی این بیماری به صورت عصبی بروز پیدا میکند. از ویژگی های اصلی این بیماری می توان به انسداد برگشت پذیر جریان هوا و اسپاسم برونش که از نشانه های ان خس خس و سرفه و تنگی نفس است اشاره کرد .اعتقاد بیشتر متخصصین در رابطه با این بیماری این است که آسم از ترکیبی از عوامل ژنتیکی و عوامل محیطی ایجاد می شود . در رابطه با درمان این بیماری می توان با اجتناب از حساسیت زاها و آلرژن ها و محرک ها و با استفاده از کورتیکو استروئید های استنشاقی از بروز یکسری از علائم جلوگیری کرد و اگر علائم آسم در اثر استفاده از آن کاهش پیدا نکرد میتوان آگونیست های طولانی اثر بتا یا آنتاگونیست لکوترین را نیز علاوه بر کورکیتواستروئید ها استفاده نمود .

شیوع آسم از دهه 1970 به طور قابل توجهی افزایش یافته و در طی پژوهش هایی که به عمل آمده است در سال 2011 تعداد 235 تا 300 میلیون نفر در سطح جهان به این بیماری دچار بوده اند که این بیماری حدود 250000 مورد مرگ و میر راسبب شده است، که میتوان گفت رقم قابل ملاحظه ای است که نشانگر آن است که به این بیماری و روش های درمان آن و آگاهی بخشی رد رابطه با این مفاهیم باید بیشتر پرداخته شود.

علائم بیماری آسم:

از مشخصه های اصلی آسم می توان به بروز مکرر خس خس سینه و تنگی نفس مداوم و تنگی قفسه سینه و سرفه های شدید مداوم نام برد، ممکن است در اثر سرفه های شدید از ریه خلط تولید شود اما بالا آوردن آن ها برای بسیاری از بیماران اغلب بسیار دشوار است .این علائم معمولادر شب ها و در صبح زود و یا در هنگام فعالیت های بدنی مثل ورزش کردن و یا در مواجهه با هوای سرد بیشتر خود را نشان می دهند.

آسم معمولا در اثر ترکیبی از تعاملات پیچیده محیطی و همچنین ژنتیکی ایجاد می شود، که این عوامل هم شدت این بیماری و هم نحوه پاسخ آن به درمان اینبیماری را تحت تاثیر قرار میدهند. به اعتقاد بسیاری از پژوهشگران و متخصصین تغییر اپی ژنتیک یعنی عوامل ارثی و نه عوامل مربوط به توالی DNA با عث افزایش اخیر میزان آسم و تغییر محیط زیست شده است.

بسیاری از عوامل محیطی می توانند بیماری آسم را تشدید کنند مثل:آلرژی زاها،آلودگی هوا،مواد شیمیایی زیست محیطی و سیگار کشیدن یک زن باردار در دوران حاملگی و حتی پس از زایمان که می تواند احتمال مبتلا شدن فرزندش به این بیماری را بسیار بالا ببرد،

همان طور که گفته شد آسم با قرار گرفتن در معرض آلرژی زاها میتواند بیشتر خود را نشان دهد ، آلرژی زاهای شایع فضاهای داخلی عبارتند از : کنه گرد و غبار، سوسک، شوره بدن حیوانات و کپک

در طی ده های گذشته که با افزایش بیماری آسم مواجه بوده ایم تلاش ها برای کاهش کنه گرد و غبار بی نتیجه بوده است .

برخی عفونت های تنفسی ویروسی ممکن است خطر ایجاد آسم را درهنگام ابتلا در سنین پایین افزایش دهند، نظیر:ویروس سنسیشیال تنفسی وراینوویروس . با این حال برخی متخصصین بر این باورند که برخی عفونت های دیگر ممکن است خطر ابتلا را کاهش دهند.

سابقه خانوادگی فرد و ژنتیک افراد یکی از عوامل خطر آفرین جهت آسم است زیرا ژن های مختلفی در آن دخیل هستند. به عنوان مثال اگر یکی از افراد دوقلوی همسان به بیماری آسم دچار شود احتمال ابتلای بیماری در فرد دیگر حدود 25 در صد است.

روش های درمان بیماری آسم در منزل:

یکی از موثر ترین راه ها برای از بین بردن علائم بیماری آسم که با سرفه های شدیدی همراه است در منزل و با کم ترین هزینه ها می توان به استفاده از نبولایزر و دستگاه های بخور اشاره کرد که علاوه بر کم کردن عوامل آلرژیک از محیط آرامشی را برای دستگاه تنفسی فرد به همراه می آورد

استفاده از دستگاه نبولایزر :

وسیله ای است برای رساندن دارو به قسمت های مختلف دستگاه تنفس که در اثر بیماریهایی مانند برونشیت و آسم آسیب دیده است ، همچنین به دلیل سریع بودن تاثیر دارو در قسمت های مختلف بسیار مورد توجه علم پزشکی قرار گرفته است و متخصصان زیادی استفاده از این دستگاه را به بیمار های توصیه میکنن. همچنین با توجه به داروی مصرفی باعث بهبود تهویه،افزایش عملکرد ماهیچه های تنفسی،بهبود استقامت فعالیت های عمومی، جلوگیری از تجمع ترشحات ریوی،بهبود سرفه،پیشگیری از آتلکتازی، کاهش چسبندگی کمک به بازگشت خون، کاهش درد و کاهش اسپاسم میشود ولی روش های دیگر استفاده از دارو مانند خوراکی و تزریقی برای مشکلات دستگاه تنفس کمتر موثر و مورد استفاده می باشند.

نبولایزر نام دستگاهی است که در بهبود بیماری های دستگاه تنفس و همچنین سرماخوردگی ،آسم و برونشیت کاربرد دارد.

این دستگاه، دارو را با استفاده از هوا و ذرات بسیار ریز آب به ریه های بیمار می رساند.

در واقع بیمار با استفاده از این دستگاه، دارو را استنشاق می کند و اجازه نمی دهد که دارو به سایر نقاط و بافت های بدن وارد شود. مثلا در بیماران مبتلا به برونشیت ممکن است تزریق یک دارو، تاثیر زیادی بر روی بیماری نداشته باشد اما این دستگاه می تواند دارو را مستقیما به دستگاه تنفس برساند که این موضوع در درمان این بیماری بسیار مهم و حیاتی است.

یکی دیگر از کاربردهای این دستگاه، مرطوب کردن هوای تنفسی بیمار یا کودک است.

بیماران تنفسی به دلیل ناتوان بودن ریه هایشان، قادر به تحمل محیط های خشک نیستند و ممکن است کارایی ریه ها در چنین محیط هایی به شدت تحت تاثیر قرار گیرد. اما با استفاده از این دستگاه می‌توان هوای اتاق بیمار را مرطوب و مطلوب نگه داشت.

مشخصات دستگاه

در دو اندازه کوچک و قابل حمل، و بزرگ که قابلیت اتصال به پریز برق را دارد طراحی شده است.

هر دو مدل یک پایه دارند که یک کمپرسور هوا را نگه می‎دارد، یک محفظه کوچک برای داروی محلول و یک لوله که کمپرسور هوا را به محفظه هوا وصل می‎کند. بالای محفظه دارو یک دهان‎گیر یا ماسک است که برای فرو دادن ذرات ریز به داخل سیستم تنفسی می‎توان از آن استفاده کرد.

انواع

۱- نبولایزر پنوماتیک

در مدل پنوماتیک، فشار هوا توسط یک پمپ، آب را به ذرات بسیار ریز تبدیل می کند. این ذرات ریز که ترکیبی از اکسیژن و آب بوده با فشار زیاد از بالای یک لوله بسیار باریک عبور می کنند. در این حالت محلول دارو از لوله بالا آمده و از قسمت انتهایی نبولایز شده و به بیمار می رسد.

۲- نبولایزر مش کپ

این مدل که از نوع دستگاه کوچک قابل حمل هستند، به جای فناوری ذکر شده در نوع پنوماتیک، از یک صفحه با سوراخ های بسیار ریز و میکروسکوپی برای نبولایز کردن دارو استفاده می کنند. این دستگاه ها به دلیل نداشتن مخزن و کارکرد آسان با باتری، بسیار مورد توجه بوده و در هر حالتی همراه بیمار هستند و استفاده از آن محدود به زمان و مکان خاصی نیست.

۳- نبولایزر اولتراسونیک

در شرایطی که دارو باید بر روی  قسمت های خاصی مانند آلوئول ها اثر گذار باشد، لازم است که ذرات دارو تا حدود نیم تا دو میکرون کوچک شود.

کوچک شدن ذرات دارو به نوع دارو و جایگاه اثر آن بستگی داشته که از تکنولوژی اولتراسونیک برای نبولایز استفاده می شود.

اصول کلی در مورد نحوه استفاده:

• کمپرسور را روی یک سطح صاف بگذارید به نحوی که با خیال راحت بتوانید آن را بدون مشکل به برق بزنید.
• بررسی کنید تا تمامی بخش‎های دستگاه تمیز باشد.
• قبل از آماده کردن دارو دست‎های خود را بشویید.
• اگر داروی شما از قبل ترکیب شده است، آن را داخل محفظه قرار دهید. اگر باید آن را ترکیب (میکس) کنید، به مقدار صحیح دارو را اندازه بگیرید و سپس آن را داخل محفظه بگذارید.
• لوله را به کمپرسور و محفظه محلول دارو وصل کنید.
• دها‎ن‎گیر یا ماسک را وصل کنید.
• دستگاه را روشن کنید و ببینید آیا محلول به ذرات ریز تبدیل می‎شود یا خیر.
• دهان‎گیر را روی دهان خود بگذارید و دهان خود را ببندید یا ماسک را روی بینی و دهان خود به نحوی بگذارید که همه جا را بپوشاند.
• به آهستگی دم و بازدم را انجام دهید تا زمانی که دارو تمام شود. ممکن است تا حداکثر ۱۵ دقیقه مجبور به انجام این کار باشید.
• در تمام طول مدت درمان محفظه دارو را راست نگه دارید.

طرز کار نوبلایزر

هوای فشرده شده از بین لوله عبور می‎کند و محلول مایع را به ذرات ریز (غبار) تبدیل می‎کند.

به دنبال حمله آسم یا عفونت مجرای تنفسی، تنفس ذرات ریز می‎تواند به نسبت اسپری یک افشانه تنفسی جیبی ساده‎تر باشد.

زمانی که مسیر مجرای تنفسی شما تنگ می‎شود، به عنوان مثال در طول حمله آسم، نمی‎توانید نفس عمیق بکشید. به همین دلیل، این دستگاه به شکل موثرتری می‎تواند به نسبت یک افشانه که باید برای استفاده از آن یک نفس عمیق بکشید، دارو را به دستگاه تنفسی برساند.

دستگاه می‎توانند برای روش‎های درمانی رساندن داروی آسم در مدت کوتاه (نجات فرد از حمله آسم) یا طولانی مدت (جلوگیری از حملات مزمن) استفاده شوند. همچنین در یک جلسه درمانی می‎توان بیشتر از یک دارو استفاده کرد. نمونه داروهایی مصرفی عبارتند از:

• آلبوترول
• ایپاتروپیوم
• بودزوناید
• فورمترول

دکتر شما براساس نیازهای فردی که دارید مشخص خواهد کرد که باید چه داروهایی استفاده کنید. نوع و دوز دارو توسط دکترتان تجویز خواهد شد.

ممکن است به شما یک محفظه دارو از پیش ترکیب شده داده شود که می‎توانید آن را باز کنید و در دستگاه بگذارید یا ممکن است مجبور شوید قبل از هر مرتبه استفاده محلول را خودتان ترکیب کنید.

استفاده از دستگاه بخور سرد :

دستگاه بخور سرد به طور ویژه و کاربردی برای کاهش اثرات ناخوشایند ناشی از هوای خشک بالاخص برای بیماران آسمی یا برونشیتی استفاده و کاربرد دارد همچنین رطوبت هوا می تواند برای درمان خشکی پوست ،احتقاق و خشکی بینیف التهاب گلو و خشکی لب ها مفید باشد لازم به ذکر است در بسیاری از مواردی که افراد به سرماخوردگی و آنفولانزاهای خفیف و یا شدیدی دچار می شوند استفاده از دستگاه بخور هوای سرد که رطوبت را به خوبی به قسمت های مختلف دستگاه تنفسی می رسانداستفاده از این دستگاه برای آن ها  بسیار مفید است .بخور سرد باعث پراکندگی بخار در خانه می شود و می تواند به کاهش ناراحتی کودک کمک کند، با این وجود به کارگیری و استفادهی بیش از اندازه از این رطوبت ساز ها می تواند به طور بالقوه مشکلات تنفسی را افزایش دهد پس بسیار مهم است که چگونه و در چه زمان هایی و تا چه اندازه از این دستگاه استفاده شود.

دستگاه بخور سرد برای محیط های بزرگ مناسب است. این دستگاه می تواند تمام فضای خانه را مرطوب کند. علاوه بر این، چون آب را حرارت نمی دهد، مصرف برق کمتری دارد. همچنین در خانه هایی که کودک حضور دارد، دستگاه بخور سرد ایمن تر است.

نقطه ضعف دستگاه بخور سرد این است که ممکن است ایجاد صدا کند؛ زیرا این دستگاه برای تولید بخار از فن استفاده می کند. همچنین هوای محیط ممکن است کمی خنک تر از حالت عادی شود.

در صورت استفاده از دستگاه بخور سرد، باید همواره آن را تمیز نگه دارید تا عامل تولید باکتری، قارچ و کپک نشود. خالی کردن دستگاه از آب و خشک کردن آن در زمانی که به آن نیازی ندارید، بهترین راه جلوگیری از ایجاد باکتری و قارچ است.

از معایب دستگاه بخور سرد این است که آب سرد محل مناسبی برای تکثیر قارچ ها و باکتری هاست. لذا توصیه می شود مخزن آن هر روز با آب و صابون شسته شود. در ضمن مواد معدنی موجود در آب نیز به صورت گرد و غبار در هوا پراکنده می‌شود و به همین دلیل باید مخزن بخور، با آب مقطر پر شود.

دستگاه بخور گرم

دستگاه بخور گرم دارای یک المنت داخلی است که آب را می جوشاند و بخار ناشی از آن را در محیط پخش می کند. این نوع دستگاه بخور به علت استفاده از دمای بالا برای سلامتی مناسب تر است زیرا باعث از بین بردن باکتری و کپک می شود و آن را به هوا منتقل نمی کند. عدم وجود فن در ساختار دستگاه بخور گرم باعث می شود که کاملا بی صدا عمل کند.

دستگاه بخور گرم مناسب برای فضاهای بزرگ نیست و برای اتاق خواب یا اتاق کار استفاده می شود. همچنین به علت گرم کردن آب مصرف برق بالاتری دارد و رسوبات آب در آن ته نشین می شوند. در صورت امکان استفاده از آب مقطر باعث می شود رسوب کمتری در دستگاه جمع شود.

از جمله معایب دستگاه بخور گرم این است که به دلیل وجود المنت های حرارتی مصرف برق آن بیشتر از دستگاه بخور سرد است. همچنین تمیز کردن مواد معدنی که با تبخیر آب در مخزن رسوب می کنند سخت است.

دستگاه بخور گرم در زمستان های سرد گرمای ملایم و مطبوعی به فضا می بخشد.

دستگاه بخور سرد و گرم

دستگاه بخور سرد و گرم هر دو بخور سرد و گرم را دارد و به شما اجازه می دهد که در شرایط مختلف هر کدام از آن ها را انتخاب کنید. برای مثال می توانید در فصل های سرد از بخور گرم و در فصل های گرم از بخور سرد استفاده کنید.

برای خرید دستگاه بخور ابتدا باید شرایط و نیاز خود را در نظر بگیرید و با توجه به نکاتی که گفته شد، دستگاه بخور مناسب خود را خریداری کنید.

از دستگاه های بخور گرم که در تسکین گرفتگی بینی، عفونت های مجاری تنفسی، کاهش شدت درد و سرفه های خشک مفید هستند، معمولاً در هوای سرد استفاده می شود.

امکان افزودن مواد ضدعفونی کننده گیاهی و خوشبوکننده به بسیاری از آنها وجود دارد.

این دستگاه ها معایبی هم دارند مثلا مصرف انرژی برق در آنها بالاست و احتمال سوختگی با بخار داغ یا آب داخل مخزن وجود دارد اما دستگاه بخور سرد که کم صداتر از نوع گرم عمل می کند.

و مصرف انرژی برق در آن کمتر است، معمولاً در فصل تابستان استفاده می شود.

از آنجا که بخار آن سرد است، خطر سوختگی (به خصوص برای خردسالان) ایجاد نمی کند.

از ویژگی های مثبت دستگاه بخور سرد، حذف باکتری ها و ویروس ها (سرماخوردگی و…)، تامین رطوبت محیط بدون افزایش دما، کاهش استرس، احساس طراوت و شادابی و حسیاست نداشتن به نوسانات برق هستند.

مکانیسم سونوگرافی چیست؟

امواج مورد استفاده در سونوگرافی از جنس امواج صوتی و در واقع صدا هستند که ضرری برای بدن ندارد. اینها امواج فراصوتی هستند.

جنس آنها دقیقا مانند صدا است ولی به علت بالا بودن فرکانس یا بسامد آنها قابل شنیدن به توسط گوش انسان نیستند. با این حال خواص صوت و صدا را دارند یعنی در برخورد با موانع منعکس میشوند.

سونوگرافی روش تصویر برداری دردناکی نیست و در حین انجام آن بیمار ناراحتی احساس نمیکند.

برای انجام سونوگرافی، به توسط یک وسیله خاص که پزشک سونولوژیست ( متخصص تصویربرداری که سونوگرافی میکند) روی اندام شما قرار میدهد امواج صوتی با فرکانس بالا که برای گوش انسان قابل شنیدن نیستند به درون بدن تابانده میشوند.

این امواج بعد از برخورد به بافت های مختلف بدن بازتابیده شده و امواج بازتابش شده به توسط همان دستگاه مجددا دریافت میشود.

درون بدن انسان از بافت های مختلفی درست شده که توانایی آنها در بازتابش امواج صوتی متفاوت است. بعضی از آنها امواج صوتی را بهتر و بعضی کمتر منعکس میکنند.

پس شکل و ساختار بازتابش امواج صوتی در سونوگرافی تابعی از شکل و مواد تشکیل دهنده بافت های درونی بدن است که مورد تابش قرار گرفته است.

امواج بازتابیده شده از بدن به توسط یک کامپیوتر تجزیه و تحلیل شده و به تصویر تبدیل میشود. پزشک متخصص تصویربرداری این تصاویر را بر روی مانیتور دستگاه دیده و ممکن است بعضی از آنها را چاپ کند.

در سونوگرافی، بیشتر بافت های نرم اندام دیده شده و بررسی میشوند. پس سونوگرافی وسیله مناسبی برای تشخیص مشکلات استخوان نیست ولی با آن میتوان بعضی مشکلات عضلات، رباط ها، تاندون ها و بسیاری بافت های دیگر را بررسی کرد.

سونوگرافی ممکن است بصورت دو بعدی و یا سه بعدی باشد. همچنین میتوان تصویر سونوگرافی اندام را در حال حرکت و فعالیت دید. سونوگرافی قلب را اکوکاردیوگرافی مینامند.

نوع خاصی از سونوگرافی به نام سونوگرافی داپلر Doppler Sonography وجود دارد. این روش تصویربرداری براساس پدیده داپلر کار میکند و هدف از انجام آن بررسی میزان و سرعت جریان خون در وریدها و شریان های بدن است. در ارتوپدی از این روش بیشتر برای بررسی احتمال لخته شدن خون در وریدهای عمقی ساق DVT استفاده میشود.

سونوگرافی چگونه انجام میشود؟

برای انجام سونوگرافی بیمار بر روی تخت دراز کشیده و پزشک متخصص سونولژیست ژل خاصی را بر روی پوست بیمار در محل مورد بررسی قرار میدهد.

سپس یک دستگاه کوچک را که با سیمی به دستگاه مرکزی سونوگرافی متصل است بر روی پوست قرار میدهد. ژل گفته شده اجازه میدهد که امواج فراصوتی راحت تر و به شکل یکنواخت تری به درون بدن نفوذ کنند.

پزشک دستگاه را بر روی پوست حرکت میدهد تا قسمت های مختلف درون بدن را از زوایای مختلف ببیند. این تصاویر بر روی مانیتور مرکزی دستگاه دیده میشوند.

انواع سونوگرافی : 

سونوگرافی بیرونی :

برای مثال زمانی که پزشک می خواهد قلب بیمار و یا جنین در رحم را معاینه کند، مورد استفاده  قرار می گیرد. سونوگرافیست ژل سونوگرافی را بر روی پوست بیمار قرار می دهد و سپس مبدل را بر روی قسمتی از بدن که نیاز به معاینه دارد، حرکت می کند.

سونوگرافی داخلی :

سونوگرافی داخلی زمانی که پزشک نیاز به داشتن یک نگاهی بهتر به غده ی پروستات ، تخمدان و  رحم دارد ، مورد استفاده قرار می گیرد. در این حالت پروب در داخل واژن (در زنان) و یا مقعد (در مردان) قرار می گیرد.

سونوگرافی اندوسکوپیک : 

معمولاً اندوسکوپ (وسیله ای برای مشاهده فضای داخلی ارگانهای بدن) را از طریق دهان وارد بدن مانند مری ، غدد لنفاوی قفسه سینه یا معده خواهد داشت. برای مشاهده ی بهتر یک لامپ انتهای اندوسکوپ قرار دارد. در این روش به بیماران قرص های آرام بخش یا ضد درد داده می شود.

سونوگرافی شکم و دستگاه گوارش : 

حفره شکم جدای از دستگاه ادراری و تولید مثل احاطه کننده از دستگاه های گوناگونی از جمله دستگاه گوارش،کبد، کیسه صفرا، طحال و لوزالمعده و پانکراس می باشد. این اعضا به سه گروه تو خالی مملو از گاز و هوا و اعضا توپر مانند کبد، طحال و اعضا توخالی دارای مایعات همچون مثانه ،کیسه صفرا تقسیم می شوند .

سونوگرافی اکثر مواقع جهت بررسی اعضا توپر و توخالی دارای مایع به کار می رود و در این بین اساسی ترین کاربرد در تشخیص بیماری های کیسه صفرا می باشد . هوا یا گاز داخل اعضاء تو خالی همچون معده با منعکس امواج صوتی مزاحم از انجام سونوگرافی جلوگیری می کند. لذا درون معده و روده را نمی توان در موقعیت عادی مشاهده کرد اما در بعضی از بیماری ها با انجام مانورهای خاص می توان تا جدار معده و روده ها را بررسی کرد .

همراه با سونوگرافی می توان ورم کیسه صفرا را به علت جمع شدن و غلیظ شدن صفرا به دلیل سنگ ها و تومورها تشخیص داد و نیز از این روش جهت بررسی کیست های عفونی همچون کیست های هیداتیک، کیست های مادرزادی، آبسه های عفونی و میکروبی کبد ، تومورهای کبد و طحال همچنین استفاده می شود .

سونوگرافی های دوران بارداری:

معمولاً خانم های بارداری که دوره حاملگی بدون مشکلی را سپری می کنند، تا پایان این دوره چهار سونوگرافی انجام می دهند.

بار اول در ابتدای بارداری، بار دوم در هفته ۱۲، بار سوم از هفته 16 به بعد و بار چهارم در هفته ۳۲.

در صورتی که مشکلی در سونوگرافی ها دیده شود یا خانم باردار مبتلا به فشار خون یا دیابت یا بیماری های دیگر باشد یا احتمال کوچک بودن جنین داده شود و یا بارداری چندقلو باشد، لازم است تعداد سونوگرافی ها بیشتر شود؛ که معمولاً احتمال تکرار سونوگرافی در این موارد، اکثراً در اواخر بارداری و نزدیک به پایان بارداری (بین ۲۸ تا ۳۶ هفتگی) به فاصله ۲ تا ۳ هفته می باشد.

سونوگرافی قلب و عروق :

استفاده در اکوکاردیوگرافی ، که همچنین سونوگرافی قلب هم شناخته می شود. برش دو بعدی از قلب به تصویر کشیده می شود. ابزارهای مدرن تصویر سه بعدی نیز تولید می کنند.

همچنین در ایجاد تصاویر از سیستم قلبی و عروقی ، اکوکاردیوگرام ها سرعت جریان خون و بافت قلب در نقاط خاص را با استفاده از پالس ها یا امواج پیوسته سونوگرافی داپلر ارزیابی می کنند.

متخصصان بهداشت و درمان عملکرد و وضعیت مناطق دریچه قلب، ناهنجاری های بین سمت چپ و راست قلب ، نارسایی دریچه (نشت خون از دریچه) ، همچنین درست کار کردن پمپ های قلب برای خارج کردن خون را بهتر ارزیابی می کنند.

سونوگرافی بیضه ها:

بیضه ها که اعضاء اصلی تولید مثل در مردان به حساب می آیند نیز ممکن است بنا به دلایلی متعددی تحت سونوگرافی قرار گیرند. از جمله این موارد میتوان به واریکوسل (گشادی و اتساع سیاهرگهای بیضه)، هیدروسل (آب آوردن کیسه بیضه) و بیضه های پایین نیامده (بیضه هایی که پایین نیامده یا به داخل کانال کشاله ران و شکم کشیده شده اند)، ضربه های وارده به بیضه و پیچش بیضه ها و … اشاره نمود. معمولاً در حین بررسی سونوگرافی واریکوسل از بیمار خواسته میشود تا نفس عمیق کشیده و آن را در سینه حبس کند تا وریدهای بیضه برجسته تر شده و راحتتر تحت بررسی قرار گیرند. به علاوه بیضه ها و کیسه بیضه در حالت ایستاده نیز تحت بررسی قرار میگیرند.

سونوگرافی دستگاه ادراری :

دستگاه ادراری در هر دو جنس از دو کلیه ، دو میزنای (حالب) ، مثانه و پیشابراه تشکیل شده است . اصولاً تمامی بخشهای دستگاه ادراری با سونوگرافی قابل بررسی است  ، اما حالب طبیعی معمولا به جهت آنکه قطر بسیار کمی داشته و دو جدار آن به صورت مجازی روی هم خوابیده اند ، در سونوگرافی دیده نمی شوند. سونوگرافی کاربردهای متعددی در بررسی دستگاه ادراری دارد که از آن جمله می توان به بزرگ شدن کلیه ها به علت پس زدن ادرار ناشی از انسداد با سنگ یا دیگر توده ها ، بررسی تومورها ، کیست ها و آبسه های کلیه ، بررسی اندازه کلیه در بیمارانی که ‍پیوند کلیه شده اند ، ارزیابی پروستات و مثانه و … اشاره نمود .

برای بررسی مثانه و مجاورات آن باید مثانه پر باشد . اما مثانه لبریز از ادرار ( به شدت پر ) به علت پس زدن ادرار به حالب ها و سیستم جمع کننده ادرار و لگنچه های کلیه ممکن است منجر به تشخیص اشتباه شود.

توجه : گاهی لازم است که مثانه در دو حالت پر و پس از تخلیه ( مثلاً برای بررسی بزرگی پروستات ) مورد سونوگرافی قرار گیرد .

سونوگرافی ارتوپدی:

سونوگرافی در ارزیابی بافت های نرم اندام ها و قسمت های غضروفی همچنین کاربرد دارد . با این سونوگرافی می توان بیماری های ذیل را تشخیص داد :

مفصل ران به صورت مادرزادی در رفته باشد.

تاندون پشت پا پاره شده باشد.

عضلات چرخاننده شانه پاره شده باشند .

عضلات درونی دچار خونریزی شده باشند.

تومورها و کیست های بافت های نرم.

منیسک های زانو.

سونوگرافی سینه : 

سرطان پستان شایع ترین سرطان میان زنان جهان است . داشتن یا نداشتن عوامل خطرساز نشانه قطعی سرطان پستان در آینده نیست. حدود یازده تا دوازده درصد احتمال ابتلا به سرطان پستان در زنان وجود دارد . افرادی که مشکوک به سرطان سینه هستند می توانند در مرحله اول با کمک سونوگرافی سینه انواع توده های موجود در سینه را بررسی کنند . بیوپسی پستان یکی دیگر از اقدامات لازم در زمان سرطان سینه است که سونوگرافی در انجام آن نقش بسیار مهی را ایفا می کند .

سونوگرافی چشم :

با استفاده از سونوگرافی میتوان اطلاعات با ارزشی از کره چشم و فضای پشت چشم و محتویات آن به دست آورد.

برای سونوگرافی چشم از دو روش:

۱) سونوگرافی از روی پلک

۲) سونوگرافی مستقیم از روی سطح قرنیه استفاده میشود. با سونوگرافی چشم میتوان به بررسی قطر چشم، وجود تومورهای داخل چشمی و پشت کره چشم، وضعیت عروقی چشم و… دست یافت.

ـ خانمها باید قبل از انجام این سونوگرافی از استفاده از هرگونه مواد آرایشی صورت و خصوصاً پلکها بپرهیزند.

ـ قبل از انجام آزمون، لنزهای تماسی را از چشم خود خارج نمائید.

ـ در حین آزمایش حتی المقدور از پلک زدن بپرهیزید

سونوگرافی غده تیروئید :

غده تیروئید نیز مانند سایر غدد بدن می تواند دچار تومورهای توپر یا حفرات خالی ( کیست ) شود . معمولاً متخصص غدد مترشحه داخلی پس از معاینات اولیه و احیاناً انجام اسکن رادیو ایزتوپ ، سونوگرافی غده تیروئید را به دو منظور درخواست می کند :

تشخیص تومورهای توپر از کیست ها

تشخیص این مسئله که غده تیروئید فقط در گردن قرار دارد یا اینکه به داخل سینه و پشت جناغ کشیده شده است .

سونوگرافی داپلر عروق : 

از سونوگرافی داپلر جهت بررسی جریان خون در داخل رگها استفاده می شود . خونی که به دستگاه نزدیک می شود و خونی که از ان دور می شود به ترتیب با رنگ های قرمز و آبی در صفحه نمایشگر قابل دیدن است . از این روش برای بررسی و تشخیص تنگی های عروقی ، جداسازی از تومورهای بدخیم از خوش خیم ، توده های کم خون از پرخون ، انسداد و گرفتگی عروق اندام در افراد سیگاری و …. استفاده می شود .

ترس و اضطراب بی مورد بیمار ممکن است اختلال مختصری در نتایج سونوگرافی داپلر ایجاد نماید. انجام سونوگرافی داپلر با صدای حرکت خون سرخرگی و سیاهرگی که گاهی شبیه صدای جیغ گریه است همراه می باشد . از این صداها هراس پیدا نکنید .

سونوگرافی در بیماریهای زنان:

سونوگرافی ابزاری ارزشمند در تصویربرداری از رحم، تخمدانها و فضای لگن زنانه به حساب می آید. لوله های رحمی که وظیفه انتقال تخمکها را از تخمدانها به رحم بر عهده دارند به جهت آنکه بسیار باریک هستند، در حالت عادی و طبیعی در سونوگرافی دیده نمیشوند.

از جمله بیماریهای قابل بررسی توسط سونوگرافی میتوان به فیبروم و سایر توده های رحم، کیستهای طبیعی و غیرطبیعی تخمدانی که نیاز به پیگیری از طریق متخصص زنان و زایمان دارند، تومورهای تخمدان، عفونتهای لگن و بیماریهای سیستم ادراری اشاره نمود.

اکثراً در این موارد سونوگرافی از روی شکم انجام میشود ولی در برخی از موارد که تشخیص آن بر عهده متخصصین زنان یا پزشک معالج شما میباشد روش سونوگرافی داخل واژن مفیدتر و دقیقتر است. اگرچه سونوگرافی ارزش زیادی در تشخیص انواع سرطانهای رحم و تخمدان دارد اما تشخیص زودرس سرطانهای دستگاه تناسلی زنان خصوصاً سرطان دهانه رحم تنها با معاینه بالینی و انجام آزمایش سرطان دهانه رحم که نام دیگر آن پاپ اسمیر است امکانپذیر می باشد.

آندوسکوپی چیست؟

آندوسکوپ یک لوله باریک و انعطاف‌پذیر با دوربینی بر یک سر آن است. این ابزار که از طریق برش جراحی یا از طریق دهان یا مقعد وارد بدن می‌شود،
آندوسکوپی برای بررسی بخش‌های مختلف بدن، از جمله مفاصل، ریه‌ها، مثانه، دستگاه گوارش و آپاندیس به کار می‌رود.

برخی از انواع آندوسکوپی نیاز به آمادگی‌های مخصوص مثلا پاک کردن معده یا روده دارد. ممکن است پزشک از شما بخواهد پیش از انجام عمل چیزی نخورید یا ننوشید، یا برای شما مسهل تجویز کند.

افرادی که تحت آندوسکوپی قرارمی‌گیرند معمولا با داروهای آرام‌بخش تسکین داده می‌شوند تا درد و ناراحتی‌شان به حداقل برسد.
آندوسکوپ، وسیله‌ای است که توسط آن می‌توان درون مری، معده و اثنی‌عشر را مشاهده نمود. آندوسکوپهای اولیه فقط از چند آینه و عدسی ساخته شده بودند اما از ۳۰ سال پیش، آنها جای خود را به دستگاههای حاوی فیبرنوری دادند که با استفاده از آنها، تصاویر بسیار واضح و روشنی از درون بدن بدست می‌آید.

آندوسکوپهای امروزی، بسیار پیشرفته بوده و بنابراین دارای قیمت زیادی هم می‌باشند. آنها دارای دوربین‌های ویدیویی نیز می‌باشند که تصاویر را می‌توان بطور مستقیم از یک مانیتور (تلویزیون) مشاهده نمود. این آندوسکوپها همچنین دارای لوله‌هایی برای ساکشن یا کشیدن مایع درون معده به خارج، فرستادن هوا به داخل معده و بادکردن آن و عبور دادن وسایل خاصی برای نمونه‌برداری (تکه‌برداری یا بیوپسی) نیز می‌باشند.
آزمایش آندوسکوپی، دقیق‌ترین و مفیدترین راه برای بررسی علل مختلف سوءهاضمه می‌باشد. این آزمایش، بهترین راه تشخیص زخم‌ها و سرطان معده بوده و همچنین برای تشخیص عفونت هلیکوباکترپیلوری بسیار مفید میباشد.
انجام آندوسکوپی فقط به چند دقیقه وقت نیاز دارد. از آنجایی که لازم است در هنگام آندوسکوپی، معده شما خالی باشد، اگر قرار است آندوسکوپی در صبح انجام شود، شما باید بعد از اینکه شب قبل از آن شام خوردید، دیگر هیچ چیزی تا هنگام آندوسکوپی نخورید و به صورت ناشتا باشید. اگر هم قرار است آندوسکوپی در بعدازظهر انجام شود، شما باید بعد از اینکه یک صبحانه سبک میل نمودید، دیگر هیچ چیزی تا هنگام آندوسکوپی نخورید.
برای انجام آندوسکوپی، شما باید راحت بوده و بر روی سمت چپ خود دراز بکشید. به گلوی شما یک اسپری بی‌حس کننده زده میشود تا چیزی احساس نکنید. همچنین یک قطعه کوچک محافظ در بین دندانهای شما قرار داده میشود. این کار باعث میشود که دندانهای شما آسیبی نبیند و نیز دندانهای شما هم به آندوسکوپ صدمه نزنند. وقتی که شما آماده بودید، پزشک، سر آندوسکوپ را روی زبان شما قرار داده و آن را به سمت گلو می‌برد و از شما می‌خواهد که آن را قورت دهید، با این کار، مری باز شده و آندوسکوپ داخل آن میشود و سپس به سمت پایین و معده می‌رود. در طی این مدت، یک پرستار دایماً مراقب شما خواهد بود و با یک ساکشن (مکننده بزاق شما را که در دهانتان جمع شده را بیرون می‌کشد (مانند وسیله‌ای که در دندانپزشکی وجود دارد). وقتی که سر آندوسکوپ وارد معده شد، از طریق یک لوله که در آندوسکوپ قرار دارد، معده باد میشود تا مشاهده داخل آن بهتر انجام شود. در صورت مشاهده موارد مشکوک، پزشک ممکن است اقدام به نمونه‌برداری (تکه‌برداری یا بیوپسی) نماید که این کار، کاملاً بدون درد می‌باشد. وقتی که کار پزشک تمام شد، آندوسکوپ به بیرون کشیده میشود.
در طی انجام آندوسکوپی، اشکالاتی که ممکن است برای شما ایجاد شوند عبارتند از: احساس فشار در گلو و گاهی اوقات احساس ناراحتی در شکم و آروغ زدن (به خاطر هوایی که به داخل معده فرستاده میشود). در هنگام داخل کردن نوک آندوسکوپ به سمت گلو، ممکن است شما یکی دوبار آروغ بزنید که این یک واکنش طبیعی میباشد.

مزایای استفاده از اندوسکوپی در پزشکی

 تغییر شکل غیر طبیعی بافت های بدن بسیار کم دیده می شود.

 بهبود بیمار در مدت زمان کوتاهی نسبت به Open Surgical Procedures صورت می گیرد.

 روش بسیار کم ضرر برای بیمار است و آسیب بسیار کمی متوجه بیمار است.

 اطلاعات تشخیصی حاصل بسیار ارزشمند است ؛ زیرا به ارائه شواهد روشن و مستقیمی می انجامد.

 امکان بیوپسی ، استفاده از الکترودهای مخصوص سوزاندن و بند آوردن خونریزی و یا وسایل خارج سازنده برای بیرون آوردن اجسام.

 انجام اندوسکوپی فقط به چند دقیقه وقت نیاز دارد.

ساختمان اندوسکوپ

ساختمان اکثر اندوسکوپ ها از یک یا چندین رشته فیبرنوری تشکیل می شود که درون لوله ای پلاستیکی قرار گرفته اند. در انتهای این لوله یک عدسی وجود دارد که امکان مشاهده بخش های مختلف را فراهم می کند. پس از وارد کردن این لوله به داخل یکی از محفظه های بدن ، اطلاعات و تصاویر داخلی به وسیله فیبر نوری از این عدسی داخلی به سمت عدسی دیگری که انتهای دیگر لوله قرار دارد ، فرستاده می شود. عدسی اخیر که عدسی خارجی است ، در انتهایی از لوله قرار دارد که در دست پزشک است. اطلاعات از طریق این عدسی به یک مانیتور یا صفحه تلویزیونی فرستاده می شود تا پزشک روی این صفحه ، تصاویر درون اعضا را ببیند.
با توجه به اینکه به طور طبیعی درون حفرات و اعضای داخلی بدن تاریک است و قابل مشاهده نیست ، در انتهای خارجی اندوسکوپ یک منبع نوری قوی کار گذاشته می شود تا با انتقال آن به داخل فضای داخلی ، اعضا را روشن کند و به این ترتیب امکان مشاهده ساختمان های داخلی را فراهم آورد.

انواع اندوسکوپ

به طور کلی دو دسته اندوسکوپ وجود دارد:

 اندوسکوپ های نرم یا انعطاف‌پذیر
برای اکثر مقاصد تشخیصی از این نوع اندوسکوپ ها استفاده می شود. این اندوسکوپ ها که لوله های باریکتری نسبت به انواع سخت دارند ، به میزان بیشتری در اعضای بدن وارد می شوند ، طول بیشتری دارند و با توجه به انعطاف‌پذیری و قطر کمتر ، آسیب کمتری به اعضا وارد می کنند و به طور کلی پزشک و بیمار هر دو راحتترند. متداول ترین آن ها گاستروسکوپ است.

 اندوسکوپ های سخت یا ریجید
معمولا ضخیمتر هستند و کمتر مورد استفاده قرار می گیرند اما به هر حال گاهی مزایایی دارند که در اندوسکوپ های نرم وجود ندارد. مثلا نمونه برداری و اقدامات درمانی با اندوسکوپ های سخت معمولا راحتتر انجام می شود. یکی از موارد کاربرد آن در لاپاروسکوپی است.

انواع روش های اندوسکوپی
امروزه اندوسکوپ های مختلفی طراحی شده اند که هر یک از آنها برای بررسی و مشاهده قسمت خاصی از بدن به کار می روند.

  برونکوسکوپ : اندوسکوپ هایی که از دهان وارد می شوند و به نای می رسند تا مجاری هوایی را بررسی کنند.

 نازوفارینگوسکوپ : اندوسکوپ هایی که می توانند از راه بینی وارد شوند ، به داخل سینوس ها بروند و بخش های مختلف سینوس ها را بررسی کنند.

 سیستوسکوپ : اندوسکوپ هایی که از راه مجرای ادرار وارد می شوند و مثانه را مورد بررسی قرار می دهند.

 کولونوسکوپ : اندوسکوپ هایی که از مقعد وارد می شوند و بخش های مختلف روده بزرگ را قابل مشاهده می کنند.

 رکتوسکوپ : انواع کوتاه‌تر کولونوسکوپ که فقط بخش انتهایی روده بزرگ که رکتوم نام دارد را بررسی می کنند.

 آرتروسکوپ : اندوسکوپ هایی که داخل مفاصل را مورد مشاهده قرار می دهد. در این موارد اندوسکوپ را از طریق پوست به داخل مفصل می رسانند تا بتوانند فضای داخل مفصل را ببینند.

 هیستروسکوپ : اندوسکوپ هایی هم برای مشاهده داخل رحم و حتی داخل فضای شکم هم وجود دارد.

 اپیدوروسکوپی : اندوسکوپی اطراف نخاع که در این روش با استفاده از یک دستگاه اندوسکوپی مخصوص از طریق یک سوزن باریک وارد فضای داخل ستون فقرات کمری شده سپس با مشاهده مستقیم رشته های عصبی ، دیسک بین مهره ای ، سخت شامه (Dura) و بافت های اطراف اعصاب ، آسیب های احتمالی تشخیص داده شده و روش های درمانی در هر مورد و با استفاده از اندوسکوپی انجام می شود.

برخی نکات مهم برای خرید دستگاه اندوسکوپی:

 کیفیت بالای تصاویر و رزولوشن بالا

 قابلیت عکس برداری و فیلم برداری به صورت نامحدود

 قابلیت اتصال به رایانه و خروجی ویدئو ، کابل انعطاف پذیر

 قیمت مناسب در مقایسه با کارکرد دستگاه

 قابلیت زاویه چرخش دوربین از هر طرف و انتخاب زوایای دید

 امکان مشاهده اطراف دوربین با استفاده از آینه های مخصوص

 میزان بزرگنمایی (زنده و ضبط شده)، نوع عدسی و لنز

 تصویر در تصویر و HD Freeze تصاویر

 Steady Image برای کاهش خستگی بینایی

 قطر خارجی

 کاربری آسان و آموزش

 مدت زمان گارانتی ، خدمات پس از فروش و زمان تحویل

 مشخصات ظاهری ، ابعاد و وزن دستگاه

 دارا بودن تأییدیه ها (مثل FDA یا نشان ها مثل CE یا استانداردهای لازم)

 منبع نوری برای مشاهده بهتر فضای داخلی اعضاء و لامپ اضطراری

 قدرت و طول عمر لامپ و منبع روشنایی

 تنظیم نور اتوماتیک

 داشتن گاستروسکوپ ، کولونوسکوپ و برونکوسکوپ به عنوان آپشن

ضدعفونی و شستشو دستگاه اندوسکوپی

در مورد شستشو و ضدعفونی دستگاه های اندوسکوپی لازم است به دستورالعمل های کارخانه سازنده در مورد تمیز کردن و ضدعفونی کردن مراجعه شود و بعد از هر بار استفاده ، تمیز کردن و ضدعفونی کامل برای پیشگیری از گسترش عفونت انجام گیرد. پرسنل اتاق اندوسکوپی نیز بایستی آموزش کافی در این مورد دیده باشند.
روش های دستی شستشو و ضدعفونی به دلیل افزایش خطر ابتلا به انواع بیماری های عفونی به هیچ وجه کافی نیستند. بعضی از مزایای روش های اتوماتیک شستشو و ضدعفونی سیستم های اندوسکوپی عبارتند از:

اطمینان از انجام کامل سیکل شستشو و ضدعفونی و جلوگیری از انتقال بیماری های عفونی

امکان شستشو و تزریق ماده ضدعفونی کننده در لوله های کار و بیوپسی که در روش دستی به خوبی انجام نمی شود.

اطمینان از صحت دوام و پایداری عمر ماده ضدعفونی کننده که با آلارم هوشمند سیستم اتوماتیک انجام می پذیرد.

کنترل کامل زمان غوطه وری در ماده ضدعفونی کننده

جلوگیری از نشت مواد مضر حاصل از تبخیر ماده ضدعفونی کننده در محیط و ایجاد بیماری های تنفسی برای پرسنل و بیمار

جلوگیری از آسیب های احتمالی به دستگاه اندوسکوپی در اثر عدم جابجایی دستگاه

امکان تست نشتی برای تیوب اندوسکوپ و کاهش هزینه های سنگین تعمیر اندوسکوپ

تقسیم بندی ابزار اندوسکوپی

این ابزار به لحظ نحوه کارکرد و نحوه ضدعفونی تقسیم بندی می شوند.

از لحاظ کارکرد:

 ابزار Critical: وارد بافت استریل نظیر سیستم عروقی یا فضای استریل بدن می شوند.

 ابزار Semi Critical: با مخاطات یا پوست غیرسالم تماس دارند.

 ابزار Non Critical: با پوست سالم تماس دارند.

از لحاظ نحوه ضد عفونی: 

یک بار مصرف (غیرقابل ضدعفونی و استریل مجدد): این ابزار معمولا دارای طراحی ساده بوده و از مواد اولیه بسیار ارزان تولید می شود که بیماران بتوانند از عهده پرداخت هزینه های آن برآیند. به دلیل نوع طراحی ، این گونه ابزارها قابل پاک شدن نیستند و لذا ضدعفونی کردن آنها عملا بی فایده و بی اثر است.

چند بار مصرف (قابل اتوکلاو و استریل شدن): این ابزار معمولا طراحی پیچیده تری داشته و از جنسی است که قابلیت استریل شدن و تحمل دمای بالای اتوکلاو را داشته باشد.

تب سنج جیوه ای

تب سنج جیوه ای پزشکی از یک لوله باریک از جنس شیشه ساخته شده است که یک سر این لوله به محفظه‌ای پر از جیوه متصل است. جیوه ماده ای است که با گرما منقبض و با سرما منبسط می‌شود. محیط خلا داخل لوله به جیوه جهت اندازه گیری دما امکان حرکت می‌دهد

مقایسه تب سنج جیوه ای پزشکی با جیوه ای معمولی

۱. تفاوت در گستره دما، دماسنج پزشکی از ۳۵ تا ۴۲ ولی دماسنج معمولی بیشتر است.

۲. تفاوت در دقت اندازه گیری. دقت دماسنج پزشکی ۰.۱ درجه ولی دماسنج معمولی ۱ درجه است.

۳. تفاوت در شکل: دماسنج پزشکی در نزدیک مخزن آن خمیدگی است ولی دماسنج معمولی خمیدگی ندارد.

۴. تفاوت درجنس: شیشه دماسنج پزشکی ذره بینی است ولی دماسنج معمولی این چنین نیست.

۵. تفاوت در ابعاد: میله دماسنج پزشکی باریکتر از دماسنج معمولی است.

نحوه کار

قبل از اندازه گرفتن دمای بدن، درجه تب اورال را به خوبی تکان بدهید. ابتدا به درجات آن نگاه کنید و محل قرار گیری خط جیوه را در ستون جیوه پیدا کنید. تا شاخص جیوه کمتر از ۳۷ درجه قرا بگیرد. از بیمار بخواهید دهان خود را باز کرده و زبانش را بالا بیاورد. زیر زبان یک پرده عمودی قرار دارد که زبان را به کف دهان متصل می کند. نو; درجه باید در انتهای زیر زبان و کنار این پرده قرار گیرد. سپس بیمار دهان را می‌بندد به طوری که حتی مقداری از لب ها هم باز نباشد.

حداقل ۳ دقیقه و تا ۵ دقیقه ترمومتر باید در دهان بماند و در این مدت بیمار صحبت نکند و دهان را باز ننماید. پس از این زمان درجه را بخوانید. برای بهتر دیدن نوک ستون جیوه باید تب سنج را آنقدر بچرخانید تا بخشی از شیشه که به شکل ذره بین در آمده است و ستون جیوه را واضح تر نمایش می دهد در مقابل قرار گیرد. در این حال خواندن درجه حرارت آسان تر است.

درجه دمای بدن در صورتی که تب داشته باشید

تب سنج دیجیتالی

این وسیله برای سال اول تولد کودک بهترین نوع تب سنج است. استفاده از آن بسیار ساده و راحت بوده و میزان دقت بالایی نیز دارد و در اغلب موارد بسیار قابل اطمینان است. به دنبال مارک مشهور باشید و همیشه دو یا سه عدد در دسترس داشته باشید که باید یکی مخصوص مقعد باشد.

معمولا در تمامی مدل‌های این تب سنج‌ها، هشداردهنده وجود تب موجود است. ولی برای دریافت نتیجه صحیح تب‌سنج را در محل مورد نظر ۳ تا ۴ دقیقه نگه دارید.

دماسنج را روشن کرده و مطمئن شوید که عدد روی صفحه آن صفر است و عدد استفاده قبلی را نشان نمی‌دهد. دماسنج‌های دیجیتال معمولاً میله‌ای پلاستیکی و قابل‌انعطاف دارند که در نوک آن سنسور دما قرار گرفته است و در سر دیگر آن صفحه نمایشی خوانا وجود دارد.

اگر دماسنجتان از کاورهای قابل‌تعویض پلاستیکی استفاده می‌کند، دقت کنید که کاور موردنظر را براساس توصیه‌های تولیدکننده که در دفترچه راهنما قید شده است، تهیه کنید. به خاطر داشته باشید که بعد از هر بار استفاده کاور را دور بیندازید و دماسنج را براساس توصیه‌های دفترچه راهنما تمیز کنید.

چگونگی کار با تب سنج دیجیتالی

تب واکنش دفاعی بدن است و یکی از نشانه های بیماری به حساب می آید. به همین دلیل نیز متوجه شدن وجود تب، اهمیت زیادی دارد که در این مقاله به آن خواهیم پرداخت.

تب چیست؟

تب به بالارفتن دمای بدن گفته می شود. این افزایش دما به دلیل واکنش سیستم ایمنی بدن است. این واکنش ممکن است بدلیل حضور عوامل عفونی مانند ویروس ها باشد.

به بالاتر رفتن سیستماتیک دمای بدن (نه فقط بالا رفتن دمای یک نقطه از بدن! بلکه افزایش دمای کل بدن) از میزان معمول، تب گفته می شود.

آیا تب خطرناک است؟

به طور کلی نمیتوان گفت که تب خطرناک است و باید سرکوب شود. اما در مواردی که این افزایش دمای بدن زیاد باشد، ممکن است موجب آسیب رسیدن به بدن یا حتی مرگ شود. پروتئین های بدن نسبت به دما حساس هستند و زمانی که دما از حد خاصی بالاتر برود، این پروتئین ها عملکرد خود را از دست داده و تخریب می شوند. به همین دلیل است که گاهی اوقات پزشک داروهایی برای فرد تجویز می کند تا تب وی کاهش یابد.

اما تشخیص این موضوع که تب چقدر خطرناک است و چه داروها یا راهکارهایی باید در برابر آن در نظر گرفته شود، بر عهده پزشک است.

تب سنج چیست؟

تب سنج وسیله ایست که برای اندازه گیری دمای بدن مورد استفاده قرار می گیرد. استفاده از این وسیله برای افراد بیمار و کودکان لازم است.

کودکان بدلیل آسیبپذیری یبشتری که دارند، ممکن است تب با دمای بالا، برایشان خطرناک تر از افراد بزرگسال باشد.

راهنمای استفاده از تب سنج

تب سنج ها انواع مختلفی دارند که در این مقاله تنها به بررسی تب سنج دیجیتال خواهیم پرداخت.

در تب سنج های دیجیتال از مواد خطرناکی مانند جیوه استفاده نشده است و همین موضوع نیز آنها را برای استفاده بسیار ایده آل کرده است. همچنین این تب سنج ها نسبت به تب سنج های لیزری دقت بیشتری دارند. (تب سنج های لیزری دمای سطح پوست را اندازه گیری میکنند که از دمای مرکزی بدن پایین تر است.)

دمای معمول بدن بین 36-37 درجه سانتی گراد است. دمای بالاتر از 38 درجه سانتی گراد به عنوان تب شناخته می شود.

راهنمای استفاده از تب سنج دیجیتال

به طور کلی تب سنج های دیجیتالی به سه روش مورد استفاده قرار می گیرند:

• مقعدی (رکتال)
• دهانی (اورال)
• زیر بغل (آگزیلاری)

روش مقعدی دقت بیشتری نسبت به دو روش دیگر دارد.

راهنمای استفاده از تب سنج دیجیتال به روش مقعدی

1. تب سنج را با آب سرد و صابون بشویید.
2. نوک آن را با وازلین آعشته فرمایید.
3. آن را مقداری در مقعد فروکرده و برای 1 دقیقه نگه دارید. (بعضی از تب سنج ها خودشان یک بوق می زنند.)
4. دمای روی مانیتور آن را بخوانید.
5. قسمت های آلوده تب سنج را بشویید.

راهنمای استفاده از تب سنج دیجیتال به روش دهانی

1. تب سنج را با آب سرد و صابون بشویید.
2. آن را در زیر زبان قرار داده و دهان خود را ببندید.
3. یک دقیقه صبر کنید. (در این مدت سعی کند تب سنج را ثابت نگه دارید.)
4. تب سنج را در آورده و دمای روی آن را بخوانید.
5. تب سنج را تمیز کنید.

راهنمای استفاده از تب سنج دیجیتال به روش زیر بغلی

*نکته: در این روش نباید تب سنج را از روی لباس استفاده کنید.

1. تب سنج را با آب سرد و صابون بشویید.
2. تب سنج را دقیقا زیر بغل خود قرار دهید و کتفتان رو ببندید. (بازویتان را به بدن بچسبانید)
3. یک دقیقه صبر کنید.
4. عدد روی تب سنج را بخوانید.
5. تب سنج را تمیز کنید.

استفاده از روش دهانی برای بزرگسالان راحتتر است. استفاده از روش مقعدی یا زیر بغل، برای کودکان مناسبتر است. (هرچند که روش مقعدی دقت بیشتری دارد.)

تب سنج درون گوشی

تب سنج درون گوشی استفاده از آن بسیار آسان است، البته برای اینکه درجه تب دقیق مشخص شود کودک باید بتواند آرام و ساکت یک جا بماند. از طرفی مجرای گوش کودک به دلیل کوچکی و پیچ و خم زیاد ممکن است مانع یک اندازه گیری دقیق شود. به همین دلیل این نوع تب سنج ها برای سال اول مناسب نیستند.

نحوه کار

این دماسنج از اشعه مادون قرمز برای اندازه گیری دمای بدن از طریق مجرای گوش استفاده می‌کند و نسبت به دیگر دماسنج‌های دیجیتال دقت بیشتری دارد. نوک دماسنج را درون کانال گوش قرار دهید. نتیجه اندازه گیری ظرف یک ثانیه به دست می‌آید.

تب سنج دیجیتالی پستانکی(مخصوص نوزادان)

برای استفاده از این تب سنج ها به همکاری خود کودک هم نیاز است و کودکی که از عفونت گوش رنج می برد و مدام بی تابی می کند امکان ندارد آن پستانک را به دهان بگیرد، چون مکیدن آن درد گوش را بیشتر خواهد کرد.

دماسنج‌هاى دیجیتال پستانکى براى کودکان زیر دو سال و نوپایان به ویژه کودکانی که  پستانک مى‌خورند، مناسب هستند.

این دماسنج ها نیز مانند سایر دماسنج‌هاى دیجیتال، با باترى کار مى‌کنند و با یک حس‌گر الکترونیک درجه حرارت بدن را اندازه مى‌گیرند. درجه حرارت بر روى صفحه‌اى در جلوى دماسنج نمایش داده مى‌شود.

براى کار با این دماسنج، کودک باید آن را بدون حرکت به اطراف به مدت سه دقیقه در دهان نگاه دارد. البته ممکن است این انواع مدت زیادى به درد شما نخورند، اما براى یک کودک، این مدت مى‌تواند به اندازه یک عمر به طول انجامد. دماسنج‌هاى پستانکى دماى بدن را اندکى پائین‌تر نشان مى‌دهند، بنابراین پزشکان توصیه مى‌کنند که سه دهم درجه سانتی‌گراد به دماى نمایش داده شده افزوده شود

دماسنج نواری پیشانی

تب سنج نواری پیشانی تنها در ۱۵ ثانیه اندازه تب را نشان می‌دهد. این وسیله بیشتر مناسب کودکان کم سن و سال است. بچه‌ها در بسیاری از موارد به والدین اجازه اندازه گیری تب نمی‌دهند در این موارد استفاده از این تب سنج بسیار مناسب است چون نیاز به قرار دادن در داخل دهان ندارد. رنگ سبز در این محصول، نشانگر اندازه صحیح تب است و رنگ آبی نیم درجه تب را نشان می‌دهد. تب معمولا نشان دهنده عفونت است و در صورت داشتن تب همیشه بهتر است که در اسرع وقت به پزشک مراجعه شود. این تب سنج علاوه بر استفاده آسان، قیمت مناسبی نیز دارد. لازم به ذکر است که اندازه گیری تب به وسیله تب سنج دیجیتال بسیار دقیق‌تر از این وسیله است.

هنگامی که قصد اندازه گیری تب را دارید، باید از زمان آخرین خوردن و آشامیدن حداقل ۳۰ دقیقه گذشته باشد تا اندازه گیری به طور دقیق انجام شود. ضمنا زمانی که تازه از بیرون به منزل می‌آیید نیز زمان مناسبی برای اندازه‌گیری تب نیست. این تب سنج قادر است تا از درجه ۳۵ درجه سانتیگراد تا ۴۰ درجه را نشان دهد. با به کارگیری این محصول علاوه بر درجه سانتیگراد، درجه فارنهایت را نیز می‌توان مشخص کرد. چنانچه برای پایین آوردن تب کودکان اقدام مناسبی صورت نگیرد ممکن است منجر به تشنج شود پس فراموش نکنید که تب بالا را حتما جدی بگیرید و به پزشک مراجعه نمایید.

توجه

پس از خوردن و آشامیدن حداقل ۳۰ دقیقه صبر کنید سپس اقدام به اندازه گیری تب نمایید.

این درجه تب باید به وسیله یک پارچه نرم پاکیزه شود.

محصول باید دور از نور آفتاب و حرارت نگهداری شود.

ویژگی هایی که باید به آنها در خرید دماسنج توجه شود

زمان پاسخ : نمایشگر یک ترمومتر دیجیتالی ممکن است بسته به مدل، از ۱۰ ثانیه تا بیش از ۸۰ ثانیه طول بکشد. خواندن ترمومتر مادون قرمز فقط ۱ تا ۳ ثانیه طول می کشد، اما ممکن است دقیق تر از یک تب سنج دیجیتال ارزان قیمت نباشد.

صفحه نمایشگر LCD : یک صفحه نمایش که اعداد را بزرگ نمایش می دهد و در روز و شب قابل استفاده است، انتخابی مناسب است.

آلارم: برخی از مدل ها دارای یک آلارم (صدای بوق) هستند که در زمانی که دما بیش از ۹۹.۵ درجه فارنهایت باشه، به صدا در می آید. مدل های دیگر برای نشان دادن مقدار دما از نمودار های رنگی (سبز، زرد و قرمز) بر روی نمایشگر خود استفاده می کنند.

ایمنی: بعضی از مدل ها دارای جنس و پوشش های محافظتی برای عدم ایجاد آلرژی در کودکان است. در پایان زمان استفاده، دستگاه از دسترسی کودکان دور نگه دارید.

حافظه و خاموشی خودکار: برخی از مدل ها دارای حافظه داخلی هستند که می توان از طریق آن مقدار دما را در طی زمان های مشخص ذخیره و در صورت لزوم بررسی کرد. همچنین برخی دیگر از مدل ها دارای خاموشی خودکار در زمان عدم استفاده هستند.

تشخیص بیماری با اطلاعت تب سنج

تب خفیف (38 تا 38.9 درجه سانتیگراد)

با تب خفیف ممکن است: گونه هایتان قرمز شود، احساس خستگی کنید و زمان لمس، گرم باشید. شما به طور کلی قادر خواهید بود فعالیتهای روزمره عادی را انجام دهید.

تب بالا (39 تا 39.9 درجه سانتیگراد)

با تب بالا: با لمس احساس داغی می کنید. ممکن است شما برای رفتن سر کار، به اندازه کافی احساس راحتی نکنید و ممکن است دچار تیر کشیدن و درد شوید.

تب بسیار بالا (40 درجه سانتیگراد یا بالاتر)

با تب بسیار زیاد: معمولاً می خواهید در رختخواب بمانید یا غیرفعال باشید – به اندازه کافی احساس سلامتی و خوبی برای انجام فعالیتهای عادی نخواهید داشت. زمان لمس احساس داغی می کنید و ممکن است اشتهایتان را از دست داده باشید.

یک عدد سینی.یک عدد گالیپات.یک عدد پنست.یک عدد سوزنگیر.یک عدد قیچی صاف.یک عدد تامپون.دو عدد گاز.۷ عدد پنبه سوآپ.۴ عدد شان(دو عدد شان جورابی).یک عدد گان.

اپی زیاتومی چه زمانی مورد نیاز است و چه زمانی انجام آن لازم نیست؟

اپی زیاتومی، برش فاصله میان واژن و مقعد را می‌گویند. در گذشته اپی زیاتومییک بخشی از زایمان طبیعی بود؛ اما امروزه این عمل تنها در موارد خاص انجام می‌شود. در اینجا هر آنچه که نیاز دارید در مورد خطرها، مزایا و دوره بهبود این جراحی بدانید را توضیح می‌دهیم.

درباره اپی زیاتومی (Episiotomy)

برای سال‌ها تصور بر این بود که اپی زیاتومی به جلوگیری از پارگی‌های شدید واژینال در طول زایمان کمک می‌کند و بهتر از پارگی طبیعی بهبود می‌یابد. با این وجود امروزه مطالعات نشان می‌دهند که اپی زیاتومی از این مشکلات جلوگیری نمی‌کند. بهبود پس از اپی زیاتومی ناراحت کننده است و گاهی اوقات برش جراحی اپی زیاتومی شدیدتر از پارگی طبیعی است که قرار است اتفاق بیفتد؛ عفونت نیز امکان پذیر است. در برخی زنان اپی زیاتومی موجب درد در طول رابطه جنسی تا چند ماه پس از زایمان می‌شود. همچنین اپی زیاتومی شدید نیز ممکن است موجب بی‌اختیاری مدفوع پس از زایمان شود.

انواع اپی زیاتومی

دو نوع متداول اپی زیاتومی، اپی زیاتومی میانی و اپی زیاتومی خط میانی طرفی یا مدیولترال است. اپی زیاتومی میانی در ایالات متحده و کانادا بسیار متداول است و اپی زیاتومی مدیولترال روشی برتر در سایر نقاط جهان است. لازم به ذکر است که هر دو روش، مزایا و معایب مختلف منحصر به خود را دارند.

اپی زیاتومی میانی

در اپی زیاتومی میانی، برشی در وسط دهانه واژن، مستقیما به سمت مقعد ایجاد می شود. مزایای اپی زیاتومی میانی شامل ترمیم آسان و بهبودی سریع است. این نوع اپی زیاتومی درد کمتری دارد و احتمالاً در صورت مقاربت جنسی، از ایجاد حساسیت دراز مدت و احساس درد می کاهد. همچنین در این روش احتمال خون ریزی در حین عمل کمتر است. عیب اصلی اپی زیاتومی میانی، بالا بودن خطر پارگی در حین زایمان و گسترش آن به عضلات مقعد است. این نوع جراحت می تواند منجر به مشکلات طولانی مدت، از جمله بی اختیاری مدفوع یا عدم توانایی در کنترل حرکات روده شود.

اپی زیاتومی مدیولترال

در این روش، برش از وسط دهانه واژن شروع می شود و با زاویه 45 درجه به سمت مقعد گسترش می یابد. مزیت اصلی آن، این است که خطر پارگی عضلات مقعد بسیار کمتر است.

با این حال، معایب بسیار زیادی نیز دارد، از جمله:

• بالا بودن شدت خون ریزی
• درد شدیدتر
• ترمیم دشوار
• ریسک بالاتری از ناراحتی های طولانی مدت، به خصوص در هنگام مقاربت جنسی.

چه نیازی به انجام اپی زیاتومی است؟

همه زنان به اپی زیاتومی احتیاج ندارند. کشش بافت ها به طور طبیعی ممکن است نیاز فرد به این روش را کاهش دهد. با این حال، در برخی از موارد، بدون اپی زیاتومی، بافت های پرینه فرد ممکن است پاره شوند و ترمیم آن دشوارتر شود. در مورد نحوه انجام آن از ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود سوال کنید.

ارائه دهنده خدمات، ممکن است در مواقع ذیل اپی زیاتومی را برایتان توصیه کند:

• کافی نبودن اکسیژن جنین (پریشانی جنین)
• زایمان دشوار، مانند زمانی که کودک در ابتدا باسن یا پایش بیرون بیاید (بریچ) یا وقتی شانه های کودک در لگن گیر کرده باشد.
• طولانی شدن پوشینگ یا زور زدن مادر در مرحله دوم زایمان
• زایمان با فورسپس یا واﮐﯿﻮم
• بزرگ بودن اندازه کودک
• نارسی کودک

درجه اپی زیاتومی

اپی زیاتومی ها توسط درجه هایی طبقه بندی می شوند که بر اساس شدت یا میزان پارگی آن ها پایه گذاری شده است:

درجه اول

اپی زیاتومی درجه یک، شامل یک پارگی کوچک است که فقط در خود بافت واژن امتداد دارد. این برش شامل بافت زیرین آن نمی شود.

درجه دوم

این رایج ترین نوع اپی زیاتومی است که علاوه بر بافت واژن، در پوشش آن نیز امتداد دارد. اما شامل اسفنکتر مقعد یا پوشش رکتال نمی شود.

درجه سوم

پارگی درجه سوم شامل پوشش واژن، بافت های واژن و بخشی از اسفنکتر مقعد است.

درجه چهارم

شدیدترین نوع اپی زیاتومی که شامل پوشش واژن، بافت های واژینال، اسفنکتر مقعد و پوشش رکتال یا مقعدی است. شدت اپی زیاتومی مستقیماً با احتمال بروز عوارض جانبی طولانی مدت در ارتباط است و با افزایش درجه آن، احتمال عفونت، درد و سایر مشکلات بعد از عمل بیشتر می شود.

ست اپی زیاتومی

1.سینی: جهت قرار دادن پنس ها، قیچی ها، تیغ های جراحی، نخ های جراحی و …استفاده می شود.

سینی جراحی استیل جهت جابه جایی لوازم جراحی نیز وسیله ای مناسب است.

سینی جراحی در  سایز های  28 و 32 و 38 و 44 موجود می باشد.

جنس سینی جراحی از استیل می باشد.

2.گالیپات: ظرف کوچک گردی است که معمولاً در محیط‌های بیمارستانی، اتاقهای عمل، دندان پزشکی‌ها و محیط‌های آزمایشگاهی کاربرد دارد.
جنس این ظرف غالباً از استیل، پلاستیک یا سفال می‌باشد. از این ظرف برای نگهداری پماد، دارو یا گلوله‌های کوچک پنبه که به مواد ضدعفونی‌کننده آغشته شده باشند، استفاده می‌گردد.

3.سوزن گیر: همانطور که همگی آگاهیم، بخیه‌ زدن بافت‌های بدن که در زمان عمل جراحی بریده شده‌اند کار بسیار مهمی است. حتی یک اشتباه جزئی در حین بخیه‌ی بافت به احتمال زیاد بیمار را روزها پس از اتمام عمل جراحی، ناراحت و آشفته می‌سازد. بخیه‌ی نادرست بافت پوست می‌تواند موجب درد زیادی شده و ممکن است به انجام عملی دیگر جهت تصحیح آن نیاز باشد. جهت جلوگیری از تمام این عوارض و بخیه‌ی درست بافت، اغلب جراحان از پنس‌های سوزن‌گیر استفاده می‌نمایند. این ابزار به جراح اجازه می‌دهد تا سوزن را در حین بخیه زدن بافت مورد نیاز، بطور محکم نگه دارد.

پنبه سوآب: پنبه یا گاز گلوله شده را سواب گویند، که با دست یا کلمپ گرفته می شود. موارد استفاده:

برای کنار زدن یک رگ یا عضو از محل عمل.

جذب خون و مشخص کردن رگ خونریزی دهنده.

شان ساده: پارچه‌هایی استریل که قسمتی از بدن بیمار را که می‌خواهد تحت عمل جراحی قرار گیرد، از سایر قسمت‌های غیراستریل جدا می‌کند.

گان:

به‌طور کلی دو دسته گان جراحی وجود دارد: یک بار مصرف و چندبار مصرف

• گان‌های چند بار مصرف معمولاً از جنس‌های پنبه، پلی استر، ویسکوز مخلوط آن‌ها می‌باشد.
• گان‌های یک بار مصرف معمولا از جنس اسپان است و در محیط های آلوده به عفونتهای ویروسی از اسپان های لمینت شده استفاده می‌شود و عموما فاقد دوخت و به شکل پرس شده هستند و در برخی موارد ممکن است دارای الگوهای دوختی هم باشند اما هر چقدر درز کمتر داشته باشد در مقابل نفوذ ویروس مطمئن تر و محفوظ تر می‌باشد.

تامپون: تعریف ساده تامپون یک محصول پنبه‌ای یا رایونی نرم و جذب‌کننده است که به حفاظت در مقابل نشت خون عادت ماهانه کمک می‌کند. بر خلاف نوارهای بهداشتی که در بیرون بدن شما قرار می‌گیرد، تامپون‌ها در واژن جای می‌گیرند.

پنس: پنس مانند انبر آشپزخانه می‌ماند که به جراح اجازه می‌دهد بافت‌های پوست را گرفته و محکم نگه دارد. چه بخشی از روده را نگه دارد و چه در طول عمل جراحی شریان را محکم کند، همواره می‌توان به این پنس‌ها اعتماد کرد. همچنین، این ابزار جراحی در اندازه‌های مختلفی وجود دارند به گونه‌ای که جراح می‌تواند با توجه به نیازهای خاص خود یکی از آنها را انتخاب نماید. پنس‌هایی که جهت نگه داشتن سر نوزاد طراحی شده‌اند، کاملاً بزرگ بوده و هدف اصلی آنها این است که با خیال راحت کودک از مجرای زایمان در طی یک عمل سزارین بیرون کشیده شود.

روش‌های متنوعی برای پیشگیری از بارداری وجود دارد. هر زوجی با توجه به اولویت‌ها و شرایط خود مبادرت به استفاده از یکی از آن‌ها می‌کند. هر روش جلوگیری از بارداری مزایا و معایب مرتبط با خود را دارد. در هر کدام درصد خطایی برای بارداری ناخواسته وجود دارد. در واقع شما برای اینکه روش مناسبی برای پیشگیری انتخاب کنید، باید با توجه به میزان خطر حاملگی هر کدام و مزایا و معایبشان تصمیم بگیرید. البته در صورت داشتن شرایط خاص مشورت با پزشک ضروری به نظر می‌رسد.

نود درصد زنانی که به لحاظ جنسی فعال هستند، اگر طی یک سال از هیچ روش پیشگیری استفاده نکنند، باردار می‌شوند. قطعی‌ترین روش برای پیشگیری از بارداری، نداشتن رابطه جنسی است که مشخصا این روش، روش مناسبی نمی‌باشد. عدم استفاده از روش‌های پیشگیری در روابط جنسی گاه زوجین را وادار می‌کند تا در صورت بارداری از سقط جنین استفاده کنند؛ به همین دلیل آگاهی از این روش‌ها و به کار بردن آن‌ها اهمیت دارد.

انواع روش‌های پیشگیری از بارداری

روش‌های پیشگیری از بارداری به چند دسته کلی تقسیم می‌شوند. روش‌های انسداد کردن، روش‌های هورمونی، روش‌ها و ابزار‌های درون رحمی و دیگر روش‌های پیشگیری برای جلوگیری از بارداری وجود دارند. همچنین برخی از روش‌ها برای جلوگیری از بارداری برای بعد از رابطه جنسی غیر محتاطانه وجود دارد.

1.پیشگیری از بارداری با روش‌های انسداد کردن

روش‌های انسداد کردن، روش‌هایی هستند که مانع رسیدن اسپرم به تخمک می‌شوند. این روش‌ها خود شامل موارد زیر هستند:

کاندوم مردانه: 

کاندوم‌های مردانه که عموما از لاتکس ساخته می‌شوند بیشتر از 80 درصد در پیشگیری از بارداری موثر هستند. علاوه بر این مانع انتقال عفونت‌های جنسی را هم می‌شوند.

مزایا

به راحتی می توان آن را تهیه کرد.

ارزان است.

در برابر بیماری های جنسی حفاظت می کند.

معایب

تنها زمانی موثر است که به درستی استفاده شود.

یکبار مصرف است.

لذت رابطه جنسی را تحت تاثیر قرار می دهد.

روش استفاده ازکاندوم مردانه در پیشگیری از بارداری

 کاندوم را باید روی آلت در حالت نعوظ کشید و با فشار دادن آن هوای داخل آن را خارج کرد. سپس کاندوم را تا انتهای آلت باز کرد. بعد از اتمام رابطه جنسی و انزال با نگه داشتن قسمت پایین کاندوم، آلت را از واژن خارج کنید و کاندوم را دور بیندازید.

اگر به لاتکس حساسیت داشته باشید، نوعی از کاندوم برای کسانی که به آن حساس‌اند، ساخته شده است. همچنین در صورت استفاده از لوبریکانت‌ها، دقت کنید با جنس کاندوم سازگار باشد و کاندوم را حین رابطه جنسی پاره نکند.

کاندوم زنانه: 

کاندوم زنانه مشابه کاندوم‌های مردانه هستند، تقریبا 79 درصد قدرت پیشگیری دارند.

مزایا

به راحتی می توان آن را تهیه کرد.

در برابر بیماری های جنسی حفاظت می کند.

حرارت بدن را بهتر از کاندوم مردانه منتقل می کند.

معایب

در هنگام سکس باعث ایجاد صدا می شود.

حدود ۲۱ درصد استفاده کننده ها ناخواسته باردار می شوند.

یکبار مصرف است.

با کاندوم مردانه نباید استفاده شود چون باعث پارگی می شود.

دیافراگم: 

دیافراگم یک ابزار انسداد ورود اسپرم است که داخل واژن قرار می‌گیرد و هر بار قبل استفاده از اسپرم کش روی آن استفاده می‌شود. استفاده از دیافراگم و اسپرم کش تقریبا 90 درصد احتمال بارداری را کاهش می‌دهد.

مزایا

مثل هر روش ضد بارداری دیگر، دیافراگم ضد بارداری نیز مزایا و معایب خودش را دارد. مزایای دیافراگم ضد بارداری عبارت است از:

• کنترل باردار شدن را به دست خود افراد می‌گذارد.
• در هنگام شیردهی می‌تواند استفاده شود.
• حمل آن ساده است و فضایی اشغال نمی‌کند.
• تغییرات هورمونی در بدن ایجاد نمی‌کند.
• هر زمان تصمیم بگیرند می‌توانند استفاده از آن را متوقف کنند.
• می‌تواند چند ساعت قبل از شروع رابطه جاگذاری شود.
• وجود آن معمولاً توسط هیچ‌یک از طرفین احساس نمی‌شود.
• اثر تخریبی کمتری در مقایسه با IUD دارد و نیازی به چک شدن توسط پزشک ندارد.

برای خانم‌هایی که بالای 35 سال سن دارند یا سیگار می‌کشند مفیدتر از قرص‌های پیشگیری از بارداری است چون خطری برای ایجاد بیماری‌های قلبی و عروقی ندارد.

معایب

• جاگذاری آن سخت است
• احتمال جابجایی آن به خاطر اندازه آلت تناسلی مردانه، پوزیشن برقراری رابطه جنسی و شدت دخول وجود دارد.
• هر بار قبل از شروع رابطه باید جاگذاری شود.

بعد از هر بار زایمان، جراحی در ناحیه لگن، سقط جنین یا کاهش وزن (20 درصد وزن بدن) باید اندازه مناسب دیافراگم ضد بارداری مجدداً تعیین شود.

هر دیافراگم باید بعد از 2 یا 1 سال جایگزین شود.

روش استفاده از دیافراگرم

 فرد دیافراگم را ساعاتی قبل از رابطه جنسی در واژن قرار داده و تا 6 ساعت بعد از رابطه جنسی باید در واژن نگه دارد ولی بعد از 24 ساعت حتما باید خارج شود.

کلاهک رحم: 

کلاهک رحم یک کاپ سلیکونی است که در انتهای واژن قرار می‌گیرد. در واقع این کلاهک دهانۀ رحم را می‌پوشاند تا اسپرم به تخمک‌ها نرسد. این روش بین 70 تا 85 درصد از بارداری پیشگیری می‌کند.

مزایا

به مدت ۴۸ ساعت می تواند در دهانه ی رحم بماند.

ارزان است.

معایب

به وسیله ی دکتر باید جا انداخته شود.

در مقابل بیماری های جنسی حفاظت نمی کند.

در طول پریود نباید استفاده شود.

اسفنج ضد بارداری: 

اسفنج ضد بارداری که حاوی اسپرم کش است مانند کلاهک انتهای واژن جای داده می‌شود تا مانع رسیدن اسپرم به رحم بشود. استفاده از اسفنج بین 76 تا 88 درصد قدرت پیشگیری دارد.

مزایا

به پزشک نیازی نیست.

تاثیر آن سریع است.

معایب

قرار دادن آن سخت است.

از بیماری های جنسی محافظت نمی کند.

در طول پریود نباید استفاده شود.

اسپرم کش: 

اسپرم کش یک ماده شیمایی است که اسپرم را غیرفعال می‌کند. میزان تاثیر اسپرم کش 71 درصد می‌باشد.

روش استفاده از اسپرم کش

اسپرم کش‌ها حداقل 10 دقیقه قبل از رابطه جنسی باید در واژن استفاده شوند و برای 60 دقیقه مؤثر باقی می‌مانند. اسپرم کش نوعی ماده‌ی شیمیایی است که به صورت کف، ژل و کرم در دسترس است. 

مزایا

استفاده از این روش کم هزینه و بسیار پرکاربرد است. استفاده از آنها نیازمند تجویز پزشک نیست و در اکثر داروخانه ­ها موجود هستند که این امر آنها را به یکی از در دسترس ­ترین ابزارهای پیشگیری از بارداری تبدیل می­کند. همچنین عوارضی مشابه عوارض روش­های هورمونی پیشگیری از بارداری برای بدن ایجاد نمی­کنند.

عوارض

بسیاری از افراد به مواد شیمیایی موجود در این روش حساسیت دارند که نتیجه آن کاهش لذت رابطه و احساس سوزش حین دخول است. سوزش پوست می­تواند خطر ابتلا به بیماری­های مقاربتی را افزایش دهد. برخی زنان نیز در نتیجه حساسیت به نانوکسینول-9 موجود در اسپرم­ کش عفونت­های رحمی را تجربه می­کنند.

به دلیل وجود چنین خطراتی اگر استفاده از این روش در پوستتان احساس سوزش ایجاد می­کند، بهتر است از آن استفاده نکنید. لایه­ ها، شیاف و قرص اسپرم کش باید حداقل نیم ساعت پیش از آغاز رابطه جنسی در واژن قرار داده شوند. شیاف­ها همچنین اثر خود را پس از گذشت 1 ساعت از دست می­دهند بنابراین ممکن است استفاده مجدد آن موردنیاز باشد. این بدین معنی است که استفاده از این روش به دقت بیشتری نیاز دارد و به نسبت روش­های دیگری مانند قرص ضدبارداری یا دستگاه IUD، میزان خطایشان بالاتر است.

2.روش‌های پیشگیری از بارداری با هورمون

روش‌های هورمونی روش‌هایی هستند که باروری زنان را متوقف می‌کنند. باروری در واقع آزاد شدن تخمک از تخمدان است. این شکل از پیشگیری تاثیری در پیشگیری از عفونت‌های جنسی ندارد.

قرص‌های ضد بارداری

 این قرص‌ها یکی از روش‌های رایج در میان مردم برای پیشگیری می‌باشند. قرص‌های ضد بارداری انواع مختلفی دارند و تا حدود 95 درصد قدرت پیشگیری از بارداری دارند.

برخی قرص‌های ضد بارداری شامل استروژن و پروژستین می‌باشد. این قرص‌ها به شکل روزانه و مطابق با راهنمای داخل جعبه مصرف می‌شوند. برخی از قرص‌های داخل پک، بدون هورمون هستند که باعث می‌شوند سیکل ماهیانه ادامه پیدا کند.

انواع دیگر قرص‌های ضد بارداری، قرص‌هایی است که فقط حاوی پروژستین بوده و فرد باید هرروز راس ساعت مشخصی آن را مصرف کند. در این حالت ممکن است سیکل ماهیانه از نظم و حالت عادی اش خارج بشود.

مزایا

قاعدگی را منظم و خونریزی را کمتر می کند یا اینکه ممکن است بسته به نوع قرص شخص پریود نشود.

درد پریود را کم می کند.

معایب

هزینه دارد.

از بیماری های جنسی محافظت نمی کند.

ممکن است اثرات جانبی ای مثل احساس سفتی در سینه ها، لک صورت، لخته شدن خون، و فشار خون بالا داشته باشد.

پچ‌های پوستی (چسب)

 این روش از پیشگیری اگر صحیح انجام شود تا 99 درصد قدرت پیشگیری از بارداری دارد. چسب‌های پیشگیری در قسمت‌های مختلف بدن می‌تواند کار گذاشته شوند. هر پچ برای 3 هفته در یک قسمت قرار داده می‌شود و سپس برای یک هفته برداشته می‌شود تا در آن زمان پریود اتفاق بیفتد.

مزایا

عادت ماهانه را منظم و خونریزی را کمتر می کند.

فرد احساس درد کمتری می کند.

نیازی به یاد آوری تاریخ دقیق نیست.

معایب

هزینه دارد.

ممکن است مشکلات پوستی ایجاد کند یا عوارض جانبی قرص های جلوگیری از بارداری را داشته باشد.

در برابر بیماری های جنسی محافظت نمی کند.

تزریق: 

این روش پیشگیری توسط پزشک تجویز شده و هر 12 هفته یک بار استفاده می‌شود. اگر از این روش درست استفاده شود و تزریق‌ها به موقع باشد، قابلیت پیشگیری بالای 90 درصد می‌باشد.

نکته: زوج‌هایی که از روش ترزیق استفاده کرده‌اند، بعد از مدتی مایل به بارداری باشند، حدودا 10 ماه طول می‌کشد تا باروری به حالت نرمال باز گردد.

مزایا

فقط ۴ بار در سال نیاز به تزریق است.

تاثیر زیادی دارد.

معایب

هزینه زیادی دارد.

باعث لک پوستی و دیگر عوارض جانبی می شود.

در برابر بیماری های جنسی حفاظت نمی کند.

حلقه‌های واژنی

این روش پیشگیری از بارداری در صورت استفادۀ صحیح بالای 99 درصد قابلیت پیشگیری دارد ولی در صورتی که خطاهای انسانی رخ دهد، 95 درصد می‌تواند موثر باشد. حلقه کوچک پلاستیکی برای 3 هفته داخل واژن قرار داده می‌شود تا هورمون‌هایی به داخل بدن آزاد کند و برای 1 هفته خارج می‌شود تا پریود اتفاق بیفتد.

مزایا

عادت ماهانه را منظم تر و خونریزی را کمتر می کند.

فقط ماهی یکبار نیاز به تعویض دارد.

معایب

هزینه دارد.

ممکن است باعث التهاب واژن شود یا عوارض جانبی ای مثل قرص های جلوگیری از بارداری داشته باشد.

در برابر بیماری های جنسی محافظت نمی کند.

 3.ابزارهای داخل رحمی

این روش‌های پیشگیری از بارداری روش‌های طولانی مدت پیشگیری هستند. آن‌ها بالای 99 درصد قدرت پیشگیری از بارداری دارند. این روش‌ها هم مانند روش‌های هورمونی قدرت پیشگیری نسبت به بیماری‌های عفونی ندارند.

آی یو دی (IUD)

 آی یو دی ابزار کوچکی است که توسط پزشک داخل رحم قرار داده می‌شود و دو نوع هورمونی و مسی دارد. نوع هورمونی آن تا 5 سال داخل رحم می‌تواند باقی بماند. آی یو دی هورمونی به شکل کامل سیکل قاعدگی را از بین نمی‌برد بلکه از طریق زخیم‌تر کردن مخاط دهانه رحم مانع ورود اسپرم به رحم می‌شود. نوع مسی آن با تخریب اسپرمی که می‌خواهد وارد رحم شود جلوی بارداری را می‌گیرد و تا 10 سال داخل رحم باقی می‌ماند.

مزایا

مدت زیادی می ماند.

امکان جا به جایی آی یو دی به سمت پایین و داخل واژن وجود دارد و مشکلی برای فرد به وجود نمی آورد.

معایب

در نوع مسی آن ممکن است پریود شدید و نامنظم شود.

گران قیمت است.

ممکن است خارج شود و سر بخورد.

ممکن است عوارض جانبی داشته باشید.

ایمپلنت‌ها

 پزشک یا پرستار یک ایمپلنت به شکل میله را در بازوی فرد متقاضی قرار می‌دهد تا از بارداری جلوگیری کند. این ایمپلنت هورمون پروژستین را داخل بدن آزاد می‌کند که از تخمک گذاری جلوگیری می‌کند. این ایمپلنت‌ها بالای 99 درصد توانایی پیشگیری دارند و هر سه سال یکبار تعویض می‌شوند.

مزایا

دائمی است.

به جراحی نیاز نیست.

تقریبا 100 درصد موثر است.

معایب

تقریبا چند ماه طول می کشد تا اثر کند.

ممکن است خطر عفونت های رحمی را افزایش دهد.

برگشت ناپذیر است.

گران قیمت است.

4. روش‌های دیگر پیشگیری از بارداری

روش‌های دیگری هم برای پیشگیری غیر از سه دسته گفته شده وجود دارد که شامل موارد زیر هستند:

برنامه ریزی خانگی طبیعی بر اساس روزهای تخمک گذاری

در این روش با محاسبه چرخه قاعدگی زن، در دوره تخمک گذاری که احتمال بارداری هست، از رابطه جنسی اجتناب می‌شود. چنین روشی تا 76 درصد کارایی دارد. در این دوران ترشح واژن بیشتر از مواقع دیگر است. اغلب دوره تخمک گذاری بین 12 تا 16 روز از عادت ماهیانه است. از آن جایی که قرص‌های ضد بارداری و اورژانسی دارای عوارض هستند بهتر است تنها در موارد محدود از آن‌ها استفاده کنید و به طور طبیعی از برقراری رابطه جنسی در دوران تخمک گذاری بپرهیزید تا مجبور به استفاده از قرص‌ها نباشید.

پیشگیری اورژانسی

این روش که به آن قرص اورژانسی می‌گویند، در صورتیکه رابطه جنسی پر خطر رخ دهد و هیچ روش پیشگیری استفاده نشود یا مثلا کاندوم حین رابطه پاره بشود، استفاده می‌شود. این قرص شامل هورمون پروژسترون مصنوعی است. این قرص با تغییر هورمون‌های بدن فرآیند تخمک گذاری را مختل کرده یا آن را به تعویق می‌اندازد.

فراموش نکنید که عوارض قرص اورژانسی لزوم مصرف آن را محدود می‌کند. از جمله عوارض آن ایجاد حالت تهوع، افزایش حساسیت سینه‌ها، تشدید علائم سندروم ملال پیش از قاعدگی است.

عقیم سازی

عقیم سازی هم در مورد زنان و هم مردان انجام می‌شود. عقیم سازی بالای 99 درصد قدرت پیشگیری از بارداری دارد. برای مردان عمل وازکتومی و زنان عمل بستن لوله رحم را انجام می‌دهند.

وازکتومی: 

در این روش طی عمل جراحی کوچکی، پزشک مسیر عبور اسپرم‌ها را مسدود می‌کند؛ بنابراین از رسیدن آن‌ها به تخمک‌ها جلوگیری می‌شود. این جراحی نیاز به بستری شدن ندارد و عمل پیچیده‌ای نیست. بعد از عمل وازکتومی احتمال باروری وجود ندارد و یا بسیار اندک است.

مزایا

دائمی است.

ارزان تر از توبکتومی است.

تقریبا 100 درصد موثر است.

معایب

به جراحی نیاز دارد.

تاثیر آن بعد از عمل سریع نیست.

ممکن است قابل برگشت نباشد.

بستن لوله رحم: 

در این روش لوله‌های فالوپ بسته می‌شود و امکان بارور شدن تخمک‌ها وجود ندارد. این عمل همچنین خطر ابتلا به سرطان تخمدان‌ها را کاهش می‌دهد. در این جراحی دو سر لوله‌های رحم بسته می‌شود و بخیه زده می‌شود. معمولا این عمل در دوره نقاهت بعد از زایمان به تشخیص پزشک صورت می‌گیرد.

مزایا

برای همیشه است و تقریبا ۱۰۰ درصد موثر است.

معایب

به جراحی نیاز دارد.

ممکن است برگشت پذیر نباشد.

گران قیمت است.

در برابر بیماری های جنسی حفاظت نمی کند.

روش بیرون کشیدن آلت

در آمریکا تقریبا ۶ دهم زنان گفته اند که همسر آن‌ها از روش بیرون کشیدن آلت قبل از انزال برای جلوگیری از بارداری استفاده می‌کند. اگر این کار به موقع و به درستی انجام شود احتمال بارداری ۴ درصد در سال است و در کل ۱۸ درصد ناخواسته باردار می‌شوند.

روش‌های خانگی پیشگیری از بارداری

در این روش از داروهای گیاهی استفاده می‌شود و چون تأثیرات بیشتر و طولانی مدت بر بدن می‌گذارند، باید با احتیاط بیشتری مصرف شوند. دم کرده زعفران جهت سقط جنین در ماه اولیه بارداری تأثیرگذار است و می‌توان از بارداری ناخواسته جلوگیری کرد. گیاه پونه و برگ و عصاره‌ی بنفشه هندی در پیشگیری از بارداری مؤثر است و از گذشته مورد استفاده قرار می‌گرفته. همچنین می‌توانید برای جلوگیری از بارداری ریشه کوهوش آبی را دم کنید و روزانه سه بار از آن را مصرف کنید.